Vlieland 8 t/m 12 oktober 2005

Inleiding

Van zaterdag 8 tot en met woensdag 12 oktober 2005 zijn we met zesendertig vogelaars op onze jaarlijkse herfstexcursie geweest naar Vlieland. We gingen voor de drieëntwintigste keer, maar het was net even iets anders dan ander jaren, omdat we nu alleen logies hadden in ‘Herberg Twest End’. We moesten dus zelf voor ons eten zorgen. Steeds minder onderkomens verzorgen ook de maaltijden, het is blijkbaar niet meer rendabel. Een flinke klus voor de organisatie om ook onze maaltijden te verzorgen. Zoals we van hem gewend zijn, bracht hij ook deze klus er goed van af, we hebben uitstekend gegeten! Restaurant ‘De Stern’ was bereid onze warme maaltijden te verzorgen. Ontbijt en lunch deden we zelf, zodat de bijkeuken vol stond met kratten brood, beleg, bier, wijn, fris en andere benodigdheden. Iedereen kreeg één keer corvee; dit hield in ’s morgens het ontbijt verzorgen, zorgen dat lunchpakketjes gemaakt konden worden en ’s avonds tafel dekken en afwassen. Het liep allemaal voortreffelijk en het was prachtig om te zien hoe de één niet onder wilde doen voor de ander. De Vogelwacht Uden is niet voor één gat te vangen! Nog nooit heb ik zulk mooi weer meegemaakt op de Wadden in oktober. Op twee uurtjes mist na, was er alleen maar zon en aangename temperaturen. Iedereen heeft wel een mooi buitenkleurtje opgedaan deze dagen. Ook opmerkelijk was het hoge aantal gescoorde vogels, een record van 131 soorten. Dit komt ook omdat steeds meer vogelaars een telescoop hebben en er dus meer vogels gedetermineerd kunnen worden. De groepen vormden zich als vanzelf, iedereen sloot zich aan bij de groep die het beste bij hem/haar paste. Dat is nu juist het mooie van zo’n excursie, verschillende soorten mensen met verschillende interesses; van fanatieke soortenjagers tot mensen die net de vogels een beetje leren kennen, iedereen mag zijn zoals die is. Ons onderkomen was niet al te groot, dus we hebben vijf dagen behoorlijk op elkaars lip gezeten, maar de sfeer was gemoedelijk en gezellig. ’s Avonds werden er foto’s bekeken op de laptop, een avondwandeling gemaakt (alsof we nog niet genoeg buiten waren geweest), een kaartje gelegd of een groep ging naar de kroeg. Een paar heerlijke dagen die helaas veel te snel voorbij gaan. Gelukkig is Terschelling alweer geboekt voor volgend jaar, daar kunnen we dus al weer naar uitkijken. De organisatie was weer om door een ringetje te halen. Wat heerlijk toch dat we iemand in de vereniging hebben die organiseren als hobby heeft.

Liesbeth Verkaar

De Deelnemers

Henk van den Acker, Jet van den Acker, Riky Alma, Henk Arnoldussen, Ad Bekkers, Jan van Bergen, Willie Bergmans, Joke van den Boogaard, Sandra van de Burgt, Tiny en Francien van den Elsen, John Hermans, Petra Hermens, Leo van den Heuvel, Toy Janssen, Willy van Lanen, Chris van Lieshout, Rien de Mol, Peter Noy, Marlies Noy, Marc Paulussen, Carel van der Sanden, Lies Schoenmakers, Jan van den Tillaart, Annelies Timmerman, Theo van der Velden, William van der Velden, Theo Veldpaus, Jan Verhoeven, Liesbeth Verkaar, Theo en Dorien Versteegden, Annie Vervest, Peter en Tonny Vlamings, Ad van Wanrooij

De deelnemers

Zaterdag 8 oktober 2005

Vroeger dan vroeg waren een aantal (een kleine 36) vogelaars en aanverwanten tegen half zes bij de Groenhoeve om richting jeugdherberg Twest-Endt op Vlieland te vertrekken. Na belangrijke huishoudelijke mededelingen over corvee, kamerindeling en de te volgen route vertrokken we in twee groepen van vier auto’s. Wij zouden met negen auto’s vertrekken maar door mistige omstandigheden, was er in Nijmegen een vogelaar zo verlaat, dat die van daaruit op eigen gelegenheid naar Harlingen reed. De rit verliep aanvankelijk voorspoedig met uitzondering van een kleine vergissing, bij het te laat uitvoegen. Deze gebeurtenis had fatale gevolgen kunnen hebben, maar gelukkig reageerde de chauffeur van de achteropkomende vrachtwagen alert. Degenen die wel op tijd hadden kunnen uitvoegen namen vervolgens op de rotonde niet de gewenste afslag richting Sneek, maar gingen richting Emmeloord. Niettemin reden we om vijf voor half negen bij de haven van Harlingen. De auto’s werden geleegd en naar de parkeerplaats gebracht. Daarna konden we inschepen voor onze tocht van een uur en drie kwartier naar Vlieland. Een waarneming die zeker niet onvermeld mag blijven is dat een aantal vogelaars er tijdens de overtocht getuige van was hoe een Slechtvalk achter een KBV-tje aanging, het te pakken kreeg en vervolgens verorberde. Op Vlieland aangekomen werd onze bagage naar jeugdherberg Twest-Endt gebracht en kon de groep vogelaars op zoek gaan naar een fiets met versnelling. Deze stonden in drie afmetingen al keurig in formatie op ons te wachten: herenfietsen rechts, damesfietsen links. Een paar honderd meter verderop vonden wij ons onderkomen. De bagage werd naar binnen gesjouwd, waar even een complete chaos ontstond, want niemand wist waar de voor zijn of haar groep bestemde kamer was. Uiteindelijk was er iemand die eigenmachtig kamernummers verzon, zodat eenieder in een voor hem of haar geschikte kamer terechtkwam om zich te ontdoen van de bagage. Helaas was dit niet de bedoeling geweest: éérst koffie of thee met gebak en vervolgens je kamer. Maar het enthousiasme van de groep was zo enorm, dat de dingen liepen zoals ze liepen: gezicht en verstand gericht op VOGELS. De corveegroep had in een mum van tijd de koffie met gebak beneden klaarstaan. Na deze heerlijke pauze, die voor sommigen veel te lang duurde, werd er gefietst en gewandeld, speurend naar vogels en vogeltjes die blijvers of doortrekkers zijn. Het maakt niet uit als het maar vliegt, tript en piept of welluidend zijn of haar deuntje laat horen, dan raken de echte vogelliefhebbers in vervoering en momenten van BBZ-tjes zijn er beslist geweest, maar daar vertelt de vogelsoortenverzamelaar in deze editie jullie meer over.

Tonny en Peter Vlamings

Sandra van de Burgt, Annelies Timmerman, Henk Arnoldussen ©Vogelwacht Uden

Op de veerboot ©Vogelwacht Uden

Stormmeeuw ©John Hermans

Zondag 9 oktober 2005

Om half acht uur werd ik gewekt door het krioelen en geklets van negen vrouwen op een te kleine slaapkamer. Ik stootte enkele malen mijn hoofd tegen het bovenbed tijdens het aankleden. Maar goed, daar word je wel wakker van! Beneden gekomen wachtte een heerlijk ontbijt mij op met een hard gekookt eitje en krentenbollen. Tot onze grote vreugde scheen de zon volop en sommige zeiden dan ook hardop: “Mijn dag kan niet meer kapot!”. De diehards onder ons hadden buiten al vele vogels gespot. Het water van de Noordzee lag bijna tegen de voordeur van het Twest Endt aan! Snel het lunchpakketje gesmeerd, de rugzakken en apparatuur ingepakt en daar vertrokken we met zijn allen op de gehuurde fietsen. Ik sloot me aan bij de wat bedaardere groep die bestond uit ongeveer tien enthousiaste vogelaars. De weg voerde ons langs een erg afwisselend duinlandschap. Het was licht glooiend met vele struiken en helmgras. Op een gegeven moment stond Willie pal op zijn remmen en meende een Havik te zien. Die was er dus ook. Maar Jet had een nog grotere vondst gedaan:Zij signaleerde de Blauwe Kiekendief….! Groot was de vreugde. Onderweg kwamen we een klein groepje vogelaars tegen die zich hadden afgescheiden van de fanatieke John die een wereldrecord fietsen ging halen om de Bladkoning (‘Blako’) op de andere kant van het eiland te zien……. Of het hem is gelukt…..?! We fietsten met gezwinde spoed richting zee. Daar troffen wij een stelletje in bruidskleding aan. Het waren Vlielanders die hun bezoek meenamen in een tractor met aanhanger, genaamd “de Vliehors Express”. Op de strekdammen waren talloze watervogels te zien! Grote, majestueuze Aalscholvers stonden op hun gemak uitgebreid hun vleugels in het zonnetje te drogen. Een prachtig gezicht. We zagen Lepelaars, Bergeenden en Wilde Eenden. En natuurlijk talloze meeuwen! Rotganzen mochten uiteraard ook niet ontbreken. Ook zagen we de Drieteenstrandloper, foeragerend langs de golven van de Noordzee. Daarna was het tijd voor een heerlijk bakje koffie bij het strandpaviljoen. ‘s Middags gingen we naar het natuurgebied, de Kroonspolders. Daar moesten we de fiets achterlaten omdat je er alleen mocht lopen. De verrekijkers werden al snel gepakt omdat er weer vele vogels te bewonderen waren! We zagen onder andere de Groenpootruiter en Tapuiten. Op een klein eilandje zag je, waar je ook keek, honderden Kluten… Onderweg kwamen we een groepje toeristen tegen die een natuurbosbeheerder (Staatsbosbeheer, red.) een uurtje hadden gehuurd. Ik kon “gratis” meeluisteren naar de geschiedenis van het kleine eilandje Vlieland die ooit bijna was weggespoeld door de zee. Annie wist veel te vertellen van de plaatselijke vegetatie: Op de grond groeide veel zeekraal en rode vetplanten, wist ze te vertellen. Hierna was het uiteraard weer tijd voor een bakje koffie. We gingen naar het Posthuys waar enkele vogelaars al een plekje op het zonnige terras hadden gevonden. Heerlijk: het leek wel hoog zomer! Sommigen namen ook de plaatselijke lekkernij; een cranberrygebakje. De cranberry is een kleine rode vrucht die volop groeit op het eiland. Teruggekomen in Twest Endt werd er druk geëvalueerd wat we allemaal hadden gezien. Jan noemde met duidelijke en luide stem alle vogels op die er deze dag waren gespot. Dit werd door een ieder aangestreept in het “groene logboek”. Hierna was het tijd om te gaan eten in het enige restaurant wat het eiland rijk was. We lieten ons de driegangenmaaltijd goed smaken! De “jongelui” gingen hierna nog het uitgaansleven op Vlieland bekijken en de overigen legden een potje kaart, keken televisie, of lazen wat. Doodmoe en tevreden ging ik tegen twaalf uur het stapelbedje opzoeken en viel binnen vijf minuten in slaap.

Marlies Noy

Rotganzen en Kokmeeuwen ©John Hermans

Jan vd Tillaart en Theo Veldpaus ©Vogelwacht Uden

Aalscholver ©John Hermans

Maandag 10 oktober

Zoals elke ochtend ook vandaag weer vroeg opgestaan. Extra vroeg zelfs omdat het onze taak was om het corvee te verrichten. Gelukkig vanochtend onszelf een schouderklopje kunnen geven omdat we weer lekker op tijd naar bed waren en zodoende geen probleem hadden met dit vroege tijdstip. Dus tegen half zes gingen we uit bed omdat er toch wel een aanzienlijke hoeveelheid koffie gezet moest worden voor die vogelaars die in het veld graag een bakkie willen drinken. “Dan zien we altijd wat” is de strekking van het verhaal. Of je daar dan ook werkelijk een koffiekan voor twaalf kopjes voor moet hebben is volgens ons als corveeploeg nog steeds de vraag. Later zou echter blijken dat niets minder waar zou zijn op deze perfecte vogeldag. Goed, tussen half zes en negen uur zijn we dus vooral bezig geweest met het zetten van sloten koffie, het klaarzetten van de borden, kopjes, schoteltjes, fruit, boter, pakjes drinken, brood, beleg, hagelslag, en andere belangrijke zaken. We konden het niet helpen dat we tijdens het ontbijt al bezig waren met het opjagen van de ander. We zagen het al gebeuren dat direct na het ontbijt iedereen direct op zijn of haar fiets zou springen om te gaan jagen. Het gaat er tenslotte bij een aantal mensen toch om dat het aantal soorten aan het einde van de excursie in ieder geval van dermate grote hoogte moet zijn dat je dit thuis heel trots kunt vertellen. Mocht het totaal te laag blijven, dan bestaat de kans dat daar gezegd wordt dat het een volgend jaar ook wel met een dagje naar de telpost gaan, afgedaan kan worden omdat daar soms nog een groter aantal soorten wordt waargenomen. In ieder geval zijn de meer speciale soorten daar al met regelmaat waargenomen. Het is mij echter als bescheiden vogelaar nog niet duidelijk of dit ligt aan de personen die waarnemen of aan de vogels die over komen vliegen. Maar goed, even terug naar Vlieland met die prachtige dag. Ik vertelde dus al dat het belangrijk is om de jacht te openen zodra het ontbijt klaar is. Ook John doet aan deze vorm van jagen mee. (Zou hij dit wel in de gaten hebben? Ik dacht dat hij altijd tegen jagen was). De fiets wordt in de juiste richting klaar gezet, de fietstassen zitten helemaal vol met telescoop, statief, brood en een hele sloot koffie en voor je het weet is de kampeerboerderij helemaal uitgestorven. Het enige wat nog herinnert aan een aantal Udense vogelaars is de geur van verbrand rubber en een ander verder niet gedefinieerd geurtje. We zetten koers naar het oosten van het eiland. Volgens anderen zou daar een Grauwe Klauwier gezien zijn de afgelopen dagen. Dit zou weer zorgen voor een extra soort op de lijst voor het eindtotaal. Alleen de hoogste versnelling is dan ook voldoende om de score te halen die je in gedachten hebt. Ik heb overigens nooit geweten dat er mensen zijn met toch redelijk korte benen, die zo hard kunnen fietsen. Al aangekomen op het oosten is het niet meer mogelijk een vogel waar te nemen. Achteraf snap ik waarom. Het blijkt erg moeilijk te zijn om iets te zien als je het snot voor je ogen hebt gefietst. We hadden geluk, de Klauwier werd vrij snel waargenomen door een groepje anderen die in een mum van tijd de rest van de groep via sms op de hoogte hadden gebracht van dit feit. Wij weer met volle toeren naar de fiets terug en al racend naar de plek even verderop waar de vogel gezien was. Helaas voor ons was het inderdaad verleden tijd. Het beestje was verder gevlogen en niet meer te zien. Binnen tien minuten was het zo druk met vogelaars, dat de kans van wederzien van de vogel ook tot een minimum beperkt zou zijn. Om alles nog meer compleet te maken, werd het van het ene op het andere moment ontzettend mistig. Het is als dit gebeurt altijd heel bijzonder om te zien hoe volwassen mensen die met twee benen stevig in de maatschappij staan zo snel in paniek kunnen raken. Gelukkig hadden wij daar geen last van en we besloten om van de nood een deugd te maken en terug te fietsen (rustig) naar het dorp om een lekkere uitsmijter te gaan eten. Als je niks ziet, mag je nou eenmaal met andere dingen bezig zijn. Tegen de tijd dat de eitjes achter de kiezen zaten begon het weer op te klaren en zijn we weer op de fiets gesprongen. We zijn richting de Noordzeekust gereden en hebben daar heerlijk in een zonnetje zitten kijken of er nog zeetrek waar te nemen was. Nou is het een feit dat je het warm krijgt als je hard fietst, maar als je gewoon in een t-shirt kunt fietsen op een Waddeneiland dan kun je maar één conclusie trekken en dat is dat het weer perfect is.Toen we daar lekker zaten, kwam er wéér een sms binnen met de volgende zeldzaamheid op het eiland. Erg indrukwekkend om te zien wat een kort klein berichtje kan doen met het jagersinstinct van een Udense vogelaar. Een Roze Spreeuw werd ontdekt tussen de vele gewonde Spreeuwen. Een Zeekoet (niet helemaal gezond meer)op het Noordzeestrand. Op het wad werd een bonte kraai gezien. Ook spectaculair was de ontdekking van een Smelleken op het Noordzeestrand. De maaltijd was evenals de vorige twee dagen weer fantastisch. Het corvee verliep gelukkig vloeiend en supersnel. Na zo’n imponerende dag is het goed rusten, dachten we nog. Helaas bleek dit echter anders dan verwacht. Ondanks de twee biertjes die we gedronken hadden konden we de slaap niet vatten.

Willy van Lanen

Steenloper ©John Hermans

Kanoet ©John Hermans

Rien de Mol, Marc Paulussen, Jan Verhoeven, Jan vd Tillaart ©Vogelwacht Uden

Dinsdag 11 oktober

05:00 uur: O jee, vandaag hebben wij corvee. Het is voor het eerst dat we met de herfstexcursie zelf moeten corveeën en dat doen we allemaal zo goed als we kunnen. ’s Morgens zijn er twee problemen. 1: Op tijd opstaan en 2: koffie zetten. 06:30 uur. Ik schrik wakker van een hels kabaal vlak bij mijn oor. Mijn God waar zit dat knopje. Alle smienten op kamer vier zijn wakker, terwijl er maar één smientje uit hoeft! Met behulp van haar zaklamp wordt deskundig de batterij verwijderd. Ik haast me naar beneden, waar Jan al vanaf half zes koffie aan het zetten is. Waar heb ik me in hemelsnaam druk over gemaakt. Als je een goede corveeploeg hebt, dan loopt het allemaal gestroomlijnd en vanzelf. 09.10 uur: De meeste vogelaars zijn al lang op pad. Met een groepje van negen besluiten we al vogelend naar het ringstation de Vinkenbaan te gaan. Deze ligt in de derde Kroonspolder aan de westzijde van het eiland. Dit gebied is meestal niet toegankelijk voor bezoekers, maar we hebben van Toy gehoord dat je op elke dinsdag en donderdag tussen elf en twaalf uur daar als bezoeker welkom bent. Onze reisleiders zijn Willie en Peter en verder bestaat ons groepje uit vogelaars die nog veel kunnen leren. Als we uitkijken over het wad zien we de voor ons toch al wel bekende soorten zoals Kokmeeuwen, Zilvermeeuwen, Scholeksters, Wulpen, Rosse Grutto’s, Steenlopers en voor in het weilandje Spreeuwen, Graspiepers en ook een Kievit. Het is voor mij de eerste Kievit die ik hier zie. Omdat we toch met veel beginners zijn, zet ik mijn nieuwe telescoop op om de Kievit eens goed te bekijken. Er wordt dankbaar gebruik gemaakt van de telescoop. Omdat ik de kleinste ben van de club is het voor iedereen mogelijk er door heen te kijken. Een beetje door de knieën gaan en het lukt. Maar kom op, we moeten verder. Een paar honderd meter verder, springt Willie van zijn fiets af en wijst ons op een Torenvalk midden op het pad. Ook de Torenvalk geeft ons de kans om hem goed te bewonderen. 10.15 uur: We hebben nog geen kilometer gefietst en als we op tijd op het ringstation willen zijn, zullen we toch een beetje voort moeten maken. Al kletsend en fietsend passeren we een heleboel vogels. Ik besluit een beetje terug te blijven en signaleer Rotganzen, Houtduiven, een overvliegende Aalscholver, Wilde Eenden, zwevende Buizerden, opvliegende Graspiepertjes en de Witte Kwikstaart. Verder hoor ik Winterkoning, Roodborst, Goudhaantje, Pimpelmees, Koolmees en nog een heleboel wat ik niet thuis kan brengen. Hé, ons groepje is weer van de fiets af. Wat wordt er nu gespot? Als ik aankom, zie ik twee Roodborsttapuitjes en in de wei mijn eerste Grauwe Gans. Ze laten zich weer prachtig zien. Als we weer een stukje verder zijn, wijst Peter me op een bekend geluid. Is dat de zang van de Merel? Ja hoor, dat kan niet missen! Het is voor Peter de eerste keer dat hij met de herfstexcursie op één van de eilanden de zang van de merel hoort! Een bijzondere waarneming! Ondertussen zien we steeds meer vogelaars die naar dezelfde bestemming op weg zijn. 10.45 uur: Met zo’n twintig vogelaars staan we het bord te lezen voor het ringstation, waar staat dat we tussen 11.00 uur en 12.00 uur welkom zijn. Wachten is nou niet bepaald de sterkste kant van ons, dus we wandelen gewoon aan. Onderweg zien we al verschillende netten en horen we ook verschillende lokgeluiden die afgespeeld worden, waarmee meteen de bijzondere waarneming van Peter is verklaard. Een drietal ringers is aanwezig om ons te verwelkomen. We krijgen een heel interessante uitleg over het ringstation van één van hen. Er worden dagelijks vogels gevangen en geringd in de periode augustus t/m november ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek. Het is heel belangrijk dat er terugmeldingen komen. Willie heeft onderweg een geringd, dood roodborstje gevonden en levert dit in. Het blijkt op dit ringstation geringd te zijn. Elk half uur gaat één van de leden van de ringgroep het gebied in om de gevangen vogels te verzamelen. De vogels worden in een linnen zakje gestopt. Omdat ze dan in het donker zitten, zijn ze heel rustig. Onze groep wordt gesplitst om het daadwerkelijke werk te kunnen zien. Ik zit in de tweede groep en heb dus rustig de tijd om mijn lunch weg te werken. Het enige wat een beetje irritant wordt zijn die mechanische vogelgeluiden. Het is prachtig weer en we genieten van het zonnetje. Na ruim een half uur zijn wij aan de beurt. Het eerste vogeltje, dat geringd gaat worden is een vrouwtje Zwartkop. Deze worden op dit moment veel gevangen. We zitten dus in een piek van de Zwartkoppentrek. Onze gids vertelt waar ze zo allemaal naar kijken. Allereerst naar het verenkleed. Dit zegt vaak iets over de leeftijd van de vogel. (hebben we te maken met een juveniel of met een volwassen exemplaar). Dan wordt er gekeken naar de vetlaag op de borst. De vogels komen aan op Vlieland om op te vetten voordat ze weer verder trekken. De lengte van de vleugel wordt gemeten, aan het pootje komt een ring en het vogeltje wordt nog gewogen. Alle gegevens worden zorgvuldig genoteerd. Er hangen verschillende maten strengen van ringen. Bezoekers kunnen als sponsering zo’n streng adopteren en als je dan je e-mail adres doorgeeft, krijg je een berichtje van de ringgroep als er een terugmelding komt van een gevonden vogel met jouw ring om. De Vogelwacht koopt twee strengen. Als we een melding gaan krijgen, proberen we dit op onze website te plaatsen. Er zijn verschillende vogelaars die privé ook zo’n streng adopteren. Als we gezien hebben dat er verschillende vogels geringd worden, komt één van de leden van de ringgroep met een nieuwe lading vogels. Er blijkt een Waterral tussen te zitten. Dit is een schuwe vogel, die moeilijk te spotten is. Op aandringen van ons komt deze als eerste aan de beurt. Een unieke kans om deze vogel eens goed te bekijken. Als de gegevens van de waterral genoteerd zijn, komt onze enthousiaste ringer naar buiten, waar we de gelegenheid krijgen om uitgebreid te fotograferen. 13.00 uur: zeer voldaan over deze onverwachte excursie wandelen wij weer naar de fietsen. Daar moet door verschillende mensen weer gegeten worden, want deze hebben hun lunch in de fietstas zitten. Omdat de groep toch wel aardig groot is en we al gegeten hebben besluiten Lies en ik aan te fietsen op zoek naar een ander groepje. Liesbeth, Petra, Tonnie en Peter volgen, zodat we helemaal niet op zoek hoeven, maar meteen al een groepje gevormd hebben. We besluiten de eerste Kroonspolder in te wandelen. Hier treffen we een vogelparadijs aan. Het is echt te veel om op te noemen. Op een gegeven moment vliegen duizenden vogels op. Een magnifiek gezicht, we speuren de hemel af naar één of andere rover, maar deze kunnen we helaas niet vinden. We stuiten zo ongeveer op onze complete eigen roofvogelwerkgroep en deze vragen ons vol enthousiasme of we ook die Slechtvalk hebben gezien, die in de lucht een prooi verschalkte. Nee dus! We vogelen ongeveer een uurtje met deze ervaren rotten mee en krijgen van alle kanten uitleg. Opnieuw vliegen zwermen vogels op en nu zien we natuurlijk de boosdoener (opnieuw een Slechtvalk) bijna meteen. Even later spotten we zelfs de Kleinste Jager! Als het clubje ons weer gaat verlaten, zegt Jan dat we op moeten letten of we de Zeearend zien, want deze is ook al door iemand gespot. Waarop ik aangeef echt niet te weten hoe ik deze kan herkennen. Maar dat is heel eenvoudig als ik helemaal in de schaduw kom, dan heb ik te maken met een zeearend! 15.00 uur: eigenlijk tijd om een terrasje te pikken, maar na een korte discussie besluiten we door te gaan naar de zeekant. Hier worden we verrast door twee zwemmers waar steeds een zeehondje bij opduikt. Het lijkt wel of ze samen aan het spelen zijn. Grappig om te zien. Er zitten verschillende strandlopertjes, maar we moeten helemaal naar beneden om, met het boek erbij, te bepalen of we nu Drieteenstrandlopers of Bonte Strandlopers zien. Na een korte discussie besluiten we dat het Drieteenstrandlopers zijn. Er zitten ook Steenlopers en Kanoeten tussen, maar deze zijn gemakkelijker te herkennen. 16.30 uur: we besluiten rustig aan door de duinen terug te vogelen naar ons honk. Onderweg speuren we heel gedetailleerd een gedeelte van de duinen af om de Strandleeuwerik te vinden. Helaas, deze vogel is gevlogen! 17.45 uur: moe en voldaan komen we bij onze groepsaccommodatie aan. Even opfrissen, wat drinken en dan weer corveeën. Als ik eerlijk ben, dan vind ik die avondcorvee toch wel zwaar. Wat dat betreft zou ik het een goed idee vinden om, als er niet voor ons gekookt wordt, het volgend jaar elke avond uit eten te gaan. 21.30 uur: we besluiten met een aantal naar een cafeetje in het dorp te gaan, de laatste avond ga ik wel mee. Per slot van rekening mogen we morgen uitslapen, want dan hebben we om kwart over acht uur pas ontbijt. 24.00 uur: terwijl ik bezig ben met het eerste potje poolbiljarten van mijn leven, bedenk ik me dat mijn dag als redactrice er op zit. Ik kan mijn notitieboekje neerleggen en gerust nog een lekker pilsje drinken.

Ricky Alma

Scholekster ©John Hermans

Vink ©John Hermans

Beschutting achter een tuunwal ©Vogelwacht Uden

Woensdag 12 oktober

Er was nog niemand die een verslagje zou schrijven voor deze laatste dag op Vlieland, daarom hebben ze mij hiervoor maar vrijwillig opdracht gegeven. De dag begon zoals alle andere dagen met om acht uur ontbijt, daarna koffers pakken en op de kar plaatsen. Nu nog vlug op de fiets en even gaan kijken of de Velduil misschien nog zou willen vliegen, maar helaas deze liet verstek gaan. Na nog wat rond te hebben gefietst was de tijd aangebroken om de fietsen in te leveren en langzaam aan naar de boot toe te wandelen. Daar aangekomen moesten we met zijn alle in de rij voor de groepsfoto, maar liefst vijf keer moest er gelachen worden om hopelijk één goede foto er uit te slepen. Tegen de klok van twaalf werd het tijd om Vlieland te gaan verlaten, de boot vertrok richting vaste wal.Eenmaal op de vaste wal aangekomen begon de terugreis per auto. Na een lange tocht gelukkig weer heelhuids thuisgekomen, al heb ik uit betrouwbare bronnen vernomen dat er sommige bij zijn die de afsluitdijk twee maal gezien hebben op de terugreis, hoe dit kan weet ik niet, maar volgens mij ……………!!!!!!!!!!. Het was een hele ervaring om voor de eerste keer met een grote groep op excursie te gaan. Maar het was een mooie ervaring om zo met velen het eiland te verkennen. Vele vogelsoorten heb ik gezien en gehoord, de mooiste waren voor mij ongetwijfeld de Bladkoning, Velduil, Grauwe Klauwier en Roze Spreeuw die ik na twee uur kijken naar een hele grote groep Spreeuwen eindelijk te zien kreeg. Het eiland Vlieland was voor mij geheel nieuw, maar het leek erop dat je overal bult op moest fietsen en de stukken die naar beneden gingen korter waren dan omhoog. Welke kant je ook heen ging. Prachtig weer en mooie natuur bezorgden ons een ongekend aantal vogels. Het valt niet mee om een verslag te maken van een lange dag waarvan je de meeste tijd op de boot en in de auto hebt doorgebracht. Daarom stop ik er nu maar mee en dank iedereen voor een gezellige tijd op Vlieland.

Carel van der Sanden

Oeverpieper ©John Hermans

Drieteenstranloper ©John Hermans

Uitzicht over de polder ©Vogelwacht Uden

Kauw ©John Hermans

Rotganzen en Kokmeeuwen ©John Hermans

Biljarten met Willy van Lanen, Jan vd Tillaart, William vd Velden @copy;Vogelwacht Uden

131 Vogelwaarnemingen herfstexcursie Vlieland 2005 Jan Verhoeven