Herfstexcursie Ameland oktober 2004

Inleiding

Van zaterdag 2 tot en met woensdag 6 oktober 2004 zijn veertig vogelaars mee geweest op onze jaarlijkse herfstexcursie. Het was twee weken eerder dan normaal, omdat er anders geen plaats was in de herberg (waar heb ik dat meer gehoord). We waren te gast bij Gerard en Marietje Ketelaars in ‘Het Kasteel”, bij vele vogelaars al bekend, omdat we daar al verschillende keren zijn geweest. De Stay Okay herbergen zijn ook goed, maar veel zakelijker en lang niet zo flexibel en gemoedelijk als ‘Ons Kasteel’. Hadden we maar een dergelijk onderkomen op ieder eiland! Van de veertig mensen die meegingen waren er tien voor het eerst mee, een kwart van de groep dus. Voor deze mensen hadden we weer het Waddenboekje met vijftig beschreven vogels als hulpmiddel. De ‘juvenielen’ hebben het erg goed gedaan, het is natuurlijk best aanpassen als je met zo’n stel vogelaars op stap gaat, want wij zijn toch wel een apart slag volk, al zeg ik het zelf. Als je om kwart voor negen niet klaarstaat, gaan ze gewoon weg hoor, wachten is er echt niet bij, daar zijn ze wel achter gekomen. Deze tien nieuwe excursiegangers hebben de laatste avond een oorkonde gekregen als beginnend vogelaar. Proficiat! De avonden waren ook erg gezellig, ons budget liet toe dat we zelf bier, wijn en fris inkochten en dat is dan ook uitgebreid gedaan. Peter had zelfs de supermarkt zo gek gekregen dat ze de boodschappen kwamen bezorgen, dat scheelt een hoop gesjouw! En ook geld natuurlijk, want het scheelt nogal of je ieder drankje aan de bar moet afrekenen of dat je gewoon zelf nog een keer inschenkt. Ook deze drankjes zaten bij de prijs inbegrepen. Soms denk ik wel eens dat Peter met geld kan toveren, als je ziet wat hij allemaal voor elkaar krijgt voor weinig geld; volpension, fietsverhuur, reiskosten, parkeergeld, overtocht, dialezing, drank, enzovoort. Door de perfecte organisatie sloot alles weer naadloos op elkaar aan. De laatste ochtend heb ik nog schitterend baardmannetjes gezien, bovenop het riet, in de zon, met twee mannetjes en een vrouwtje, voor mij de topper! Hoe noem je nu baardmanvrouwtjes? Baardvrouwtje? Nee, die hebben geen baard. Wie het weet mag het zeggen!

Liesbeth Verkaar

De veertig deelnemers

Henk van den Acker, Jet van den Acker, Riky Alma, Ad Bekkers, Joke van den Boogaard, Peter van de Braak, Sandra van de Burgt, Tiny en Francien van den Elsen, John Hermans, Petra Hermens, Henri en Maria van de Heuvel, Toy Janssen, Jopie Jonkers, Connie Koenen, André Kuipers, Willy van Lanen, Lia Mickers, Peter Noy, Marc Paulussen, Jacques en Patrick Raats, Jan van den Tillaart, Annelies Timmerman, Theo van der Velden, William van der Velden, Theo Veldpaus, Jan Verhoeven, Liesbeth Verkaar, Lambert en Hermien Verkuijlen, Theo en Dorien Versteegden, Annie Vervest, Alexander Vesters, Peter en Tonny Vlamings, Ad van Wanrooij, Riek van der Zanden

De deelnemers

Zaterdag 2 oktober

Om 05.35 uur nadat het één en ander doorgenomen te hebben bij "De Groenhoeve" vertrokken we om zes uur richting Ameland in twee groepen van vijf auto's. We gingen met veertig personen naar Ameland. Om half negen waren we in Holwerd waar we om half tien vertrokken per boot (Van Wagenborg Passagiersdiensten BV) naar Nes. Voordat we met de boot mee konden werden natuurlijk al de nodige vogels waargenomen. Handbagage mocht je bij je houden, grote bagage moest je in een bagagewagen leggen. De overtocht duurde drie kwartier. Tijdens de overtocht had ik mijn lunchpakketje aan de meeuwen gevoerd. Meeuwen kwamen uit je hand het brood pikken.In Nes aangekomen konden we een fiets halen bij de firma Kiewiet om daarna op de fiets naar het verblijf "Ons Kasteel" in Buren te fietsen. De bagage werd daar ook naartoe gebracht. Nadat we onze spullen op onze slaapkamers hadden gelegd vertrokken we om elf uur met de fiets richting "Het Oerd". We vertrokken elke keer in groepjes. De keuze lag bij jezelf met wie je mee zou fietsen. Ikzelf zorgde ervoor dat ik met een ervaren vogelaar mee kon omdat ikzelf nog zeer onervaren ben met vogelen. Ook moest je er zelf op toezien dat je niet elke dag dezelfde route zou gaan. Dus voor mij was het opletten welke ervaren vogelaar, welke route er genomen zou worden. Onderweg veel vogels waargenomen en geobserveerd. Jan was vandaag voor mij de ervaren vogelaar. We waren met zes personen. Mijn complimenten aan de ervaren vogelaars die met zoveel geduld en enthousiasme alles vertelden over allerlei vogels. Waarbij ze regelmatig in herhaling moesten vallen. Vragen stellen door mensen zoals ik was nooit te veel. Wat ikzelf heel fijn vond was dat we bij de ervaren vogelaars in de kijker of telescoop mochten kijken. Mijn kijker is daarentegen helemaal niets. Tijdens het vogelen natuurlijk ook veel lol gehad en was het heel leuk. Ons lunchpakketje wat we thuis nog hadden gemaakt werd op zijn tijd verorberd. Ikzelf had niets meer, mijn brood had ik aan de meeuwen gevoerd tijdens de overtocht. We zijn ook nog naar een strandpaviljoen gefietst waar we even konden uitrusten en wat eten, drinken en toilet. Jan kon het niet laten om tijdens onze rustpauze in het paviljoen zijn telescoop uit te stallen. Ook onze kijkers werden regelmatig aan onze ogen gezet. Klokslag half zeven avondeten bij "Ons Kasteel". Na het eten gezamenlijk een kop koffie of thee en toen werd ook de vogelwaarnemingenlijst doorgenomen. Ik ging deze avond om negen uur slapen. Volgens mij was ik de enige die zo vroeg naar bed ging. Ik was helemaal op en viel meteen in slaap. Je kon elke avond in "Het Koetshuis" nog gezellig wat nakletsen onder het genot van een hapje of drankje. Sommigen gingen nog uit in Nes.

Petra Hermens

Bootterminal Wagenborg in Holwerd

De veerboot

Meeuwen voeren

Wadvogels

Ons verblijf Het Kasteel

De eetzaal

Zondag 3 oktober

Jullie zullen wel begrijpen dat wij de groenlingen van de Vogelwacht zijn. Ons Annie is nog een takkeling (2004) en ikzelf ben een juveniel in het tweede broedkleed (2002). Wij samen hebben vandaag de ganzeveer om een verslag te maken. Vanmorgen werden we om zeven uur wakker van het borrelende geluid van de zwanenhals van onze wastafel. We waren nog tureluurs van gisteren, toen waren we met al die grote jagers mee op pad geweest. Staan we om half acht buiten stoom af te blazen, zien we de eerste grote steltloper (John). De haan kraait en intussen heeft Marietje binnen veertig gekookte eieren gelegd. Het regent vandaag. Je wil niet weten wat dat voor een invloed heeft op de stemming van vogelaars. Dat wordt een dagje bok schieten. De “echte” zijn toch om negen uur allemaal weg. Joke zag er uit als een winterkoninkje. Wij vertrokken pas om tien uur, nadat we uitvoerig in de regen hebben staan kijken hoe Henri van een rioolbuis een statief(water)koker maakt en deze vakkundig met een springtouw aan zijn fiets knoopt c.q. laat knopen. Bij ons groepje waren onder andere de grote burgemeester (Peter), de kleine burgemeester (Liesbeth), het baardmannetje (Ad), en nog een paar andere rare vogels. Wij dachten dus, dit zit wel snor. De regen was het gesprek van de dag. We gingen in ganzenpas op de fietsen door de weilanden. We zagen in de regen wulpen, een berg-eenden, een blauwe zweiger en nog meer-koetjes. Ik raakte in de war door al die rotganzen, ze lijken allemaal ei(n)der en ik wilde eenden zien. Het regende te hard, dus stonden we op een kluutje te schuilen bij een schuur om op die manier nog te spotvogelen. Daarna gingen we richting het (w)Oerdt, over een pad vol houtsnippen en schelpjes. Een voorzichtig zonnetje kwam door. Door al dat roekeloos fietsen en een wegversperwer, waren we de helft van de groep al snel kwijt. Vooral Henri had daar last van, want zijn tortelduif had al zijn zangvoer en dus heeft hij bij een ander wat voer weggegaaid. Even sms-en en heel lang wachten op de rest. In die tijd zaten we in de berm als een stel graspiepers te foerageren, te kauwen en te ontlasten. Wat konden we al die witgatjes tussen de struiken goed zien. Door de telescopen zagen we heel mooi een slechte valk. Eindelijk was de groep weer compleet, maar wat gebeurde er na een half uur? Drie kraaien….., we waren weer de helft van de groep k(i)wiet. Wij fietsten achter de zeedijk terug tot er een rare vogel boven op de dijk stond te roepen dat ze een zee-arend in het vizier hadden. De fietsen worden roekeloos achtergelaten, we klunen over de dijk en jawel hoor, door de telescoop zagen wij de zee-arend ook. Dit is nou zo’n moment waarop de bbz-tjes in werking treden. Niks van te merken overigens. Connie zag steeds als ze door de telescoop keek een wouw. De andere vogelaars werden ook via sms-jes gepiept dus stonden we weer een uur te wachten. Intussen hadden we een hoop plevier. Dit is nou echt een vogel-wacht, met nadruk op wacht. Door al het rondkijken en wachten bleek naderhand dat we het laatste half uur steeds naar een buizerd hebben zitten kijken. Rond half twee fiets ik met een deel van de groep richting wad om nog wad te zien. Niet dus, het was hoog water. Zeeën van water zagen we. Toch mooi, heel ver weg dook ene ‘Jan as ge um kent’, we zagen aan de ei(n)der eenden, sneeuwgorzen, steltlopers en ongesteldlopers, grote en kleine strandlopers. We gingen uiteindelijk naar Ness voor koffie met gebak en daar zagen we nog een goudhaantje, boven op de kerktoren. Peter moest eerder naar huis om drank te halen voor vanavond en knabbels voor de notekrakers, dus dat zat ook wel snor. Rond zes uur waren we moe, maar voldaan thuis. Bij ons stond de zanglijster (Sandra) al onder de douche te zingen als een sijsje en om half zeven konden we naar de voedertafel. Marietje is een goei ko(o)kmeeuw. Als eksters en kemphanen vielen we aan. We aten grote piepers en als toetje hop-jesvla. Na zo’n hele dag buiten, met wind en regen zaten we als bontbekjes en roodkeelduikers aan tafel in die broeikamer. Na het eten gaf Jan, één van de grote jagers, de scores van die dag uit de ok-nie-logische cheklist. Daarna moet iedereen om negen uur naar de “goei” kamer voor de buurt, de borrel en een hoop gekakel. Een stel die-haerts gaat op stap, die zoeken een andere tap-uit. Ons Annie en ik oefenen dan nog uit dat blauw boekje wad vogels in een notendop. Aan het eind van de avond nog kijken naar de zwarte sternenhemel en dan duiken we in ons nest en liggen we uitgeputterd op bed. Dit was zó’n dag! Ge ziet wel, we hebben veel geleerd.

Lia Mickers en Annie Vervest

Slechtvalk

Baardmannetje

Krooneend

Ontspanning na een vermoeiende dag

Napraten over wad er beleefd is

Napraten over wad er gezien is

Maandag 4 oktober

Officieel begint een dag om 24.00 uur. Rond die tijd zijn we met een heel stel wadgangers aan het proberen om ons door de voorraad bier en wijn heen te drinken. Met die drank proberen we de laatste restjes pinda’s en andere overblijfselen van een gezellige avond weg te spoelen. Vooral zo in de laatste uurtjes wordt de term visserslatijn door menigeen veranderd in vogelaarslatijn. Velen doen nog een poging om grappig te zijn en er wordt vaak flink gelachen. Aan de kwaliteit van de grappen hoeft dat in ieder geval niet te liggen! Zoals: ”Het is blauw en niet zo zwaar? Lichtblauw!”. Na een paar uurtjes heeft iedereen zijn vlooienbunker opgezocht. Iedereen is dan in een diepe rust en de batterij weer aan het opladen voor een “zware” dag vogelen. Iedereen, behalve een paar bosarbeiders die de hele nacht doorwerken. Bij het eerste ochtendgloren bonkt de wind als een gek tegen de ramen. Een Roodborstje probeert zijn zilverkleurig lied er nog bovenuit te laten komen. Ondanks de harde wind wandelen de grootste fanatiekelingen al een kort rondje om de slaap weer uit de ogen te krijgen. Zo voor het ontbijt worden soms al de mooiste soorten gescoord en ook dit keer was dat weer het geval. Een Waterral met Duits accent liet zich namelijk horen vanuit de keuken. Na een stevig beraad wordt het plan van de vorige dag om naar het Oerd te fietsen uitgevoerd. Het strakke windje uit het westen doet echter menigeen besluiten om het bij de benenwagen te houden in plaats van met de fiets te gaan. Er zijn zelfs wadjes (of is dat met een t?) die met de bus gaan vogelen. Met het windje in de rug kachelen wij rustig op het Oerd aan. Af en toe stoppend om een gevederd vriendje op soort te brengen. Halverwege het Oerd doet een grote witte vogel met een klein beetje zwarte vleugelpunten mij op de rem stampen. Ik zie hem nog net landen in een slenk; juveniele Lepelaar! Gelukkig komt hij even later weer tevoorschijn, zodat ook de rest een soortje bij kan schrijven. We besluiten een stuk het Oerd op te wandelen om te kijken wat er allemaal in de slenken zit. Na een half uur soppen gaan we bijna op een Bokje staan. In tegenstelling tot een Watersnip maakt deze bij het verschrikt opvliegen geen geluid. Hij heeft ook niet zo’n kantelende vlucht en valt meestal na een klein stuk vliegen weer snel in. Hij is uiteraard ook een stukje kleiner dan een Watersnip, maar dat valt vaak in de gauwigheid niet meteen te zien. Het gaat goed, alweer de tweede nieuwe soort voor de algemene lijst (en voor onze eigen lijst natuurlijk)! Verder erg mooi enkele Bonte Strandlopers en Steenlopers op het schelpenstrandje gezien.Tijdens het verder fietsen naar de grote uitkijkbult wordt bewezen dat vogelen op de fiets levensgevaarlijk is. De één stopt aan de rand van het fietspad, omdat hij/zij iets hoort of ziet en de daarachter fietsende vogelaars knallen er dan bijna bovenop! Zo kan Jan via een magistrale stuurbeweging zijn hachje ternauwernood redden. Als we op de bult aangekomen zijn gaat het grootste gedeelte van ons gezelschap in de hut zitten genieten van meegebrachte boterhammetjes en koffie. Fanatieke sukkel als ik ben ga ik aan de andere kant van de bult met mijn telescoop over de struiktoppen richting het Oerd zitten kijken in de hoop een Klapekster te scoren. Als ik na een succesloos kwartiertje terug kom in de hut blijken die “lamme takken” wél een Klapekster gezien te hebben, zelfs op ongeveer veertig meter. Het is niet eerlijk! Vanuit de hut hebben we een grote ronde gemaakt door de duinen achter de uitkijkbult. Wat Strandleeuweriken, Staartmezen, Slechtvalken en onder andere een Grote Stern rijker komen we na een paar uurtjes moe maar voldaan terug. Net voor het bereiken van de hut laat de Klapekster zich, gelukkig voor mij, opnieuw zien. We proberen op ons dooi gemak tegen de wind in weer terug te fietsen. Als de rest een strandpaviljoen induikt besluit ik terug te gaan naar “Ons Kasteel”. Hier krijgt het verhaal een wat rare wending. Willy en ik gaan namelijk vanavond al terug naar huis in plaats van op woensdag. Na wat rusten, douchen en spulletjes pakken staan we klaar. Je verwacht dan een uitgebreid gezwaai, tranen en allemaal mooie afscheidswoorden, maar met “Hé, loosers gaode al naor huis?” kunnen we het doen. Peter heeft een lift voor ons geregeld in de auto van de eigenaar van Ons Kasteel. Zoals altijd heeft Peter alles tot in de puntjes geregeld. Je kunt ook overdrijven: zelfs de afstand van de vistent in Nes naar de boot was door hem precies uitgemeten (1.348 stappen is 22 minuten en 12 seconden), zodat we zeker niet te laat op de boot aan zouden komen! De vis (kibbeling) vonden wij allebei wat minder lekker dan we gewend zijn op de eilanden. De wandeling naar de boot bracht ook niet zoveel bijzonders. Met een Zwarte Roodstaart, wat Tjiffen en nog wat gewoon wadspul moeten we het doen. Het dode shoarmabeest ligt nog steeds op zijn rug in een greppel te wachten op een hongerige Zeearend. Als we ingescheept zijn genieten we nog van het prachtige weer aan het eind van de dag. De ondergaande zon met daarin een Slechtvalk op een boei symboliseert op een prachtige manier ons afscheid van de wadden voor 2004. Helaas is dit prachtige afscheid het begin van een dag met een waar SMS-bombardement. Waarschijnlijk zullen we daar in het volgende verhaal vol Bossche klets wel meer over lezen.

William van der Velden

Zilverplevier

Bonte Strandloper

Drieteenstrandloper

Sneeuwgors

Sandra van de Burgt, Ad Bekkers, William van de Velden

Marc Paulussen, Toy Janssen, Ad Bekkers, William van de Velden

Dinsdag 5 oktober

Het verslag van dinsdag begint al erg vroeg. Om ongeveer twee uur ‘s ochtends tijdens het terug fietsen van een uitstapje naar Nes werd onderweg een merkwaardig geluid gehoord. Eén van de dames in het gezelschap meende een Kerkuil te horen. Na deskundig onderzoek, weliswaar een beetje beïnvloed, werd vastgesteld dat het hier om een Kievit ging. We hadden gisteren afscheid genomen van twee reisgenoten, beide manspersonen uit Mariaheide moesten eerder naar huis. Zij hadden ons de vorige dag overgoten met SMS berichtjes van hun waarnemingen, die er overigens niet om logen. Dit konden we niet zomaar over ons heen laten gaan. Er werd afgesproken om zowat iedere vogel die we zouden zien vandaag door te SMS’en. Zelfs Graspiepers en een Amelands schaap werden doorgemeld. Op de dijk bij het Oerd werden nog tien berichtjes tegelijk doorgegeven. William was in ieder geval op de hoogte van alle waarnemingen die gedaan werden. Later vroeg in de morgen, voor sommigen erg vroeg, werd er weer ontbeten in het “Kasteel”. Je kon zien wie er gisteren met het uitstapje waren mee geweest, de meeste hiervan waren nog niet helemaal wakker (waaronder ikzelf). Buiten beloofde het echter een leuke dag te worden. Na veel wind en regen gisteren, scheen vandaag een zonnetje en stond er nauwelijks wind. Dit maakte de verwachtingen hoog, het kon wel eens een dag met een leuk aantal soorten worden. Eenmaal op de fiets werd ook het hoofd een beetje helderder. We besloten vandaag richting het Oerd te fietsen, we waren hier nog niet geweest. Buiten Buren aangekomen werden meteen al twee Zwarte Roodstaarten waargenomen, ook zaten hier enkele Tapuiten. Er vloog een vogel in de struiken naast de weg. Het leek een Grasmus, de vogel vloog echter weg en kon niet exact gedetermineerd worden. Een kilometer of wat verderop werd in een sloot een Dodaars gezien. Een vogel die op Ameland tijdens ons verblijf niet veel gezien werd. Rechts van ons ontstond paniek onder de weidevogels. Een mooie adulte Slechtvalk was hier de oorzaak van. Er zaten er veel op Ameland tijdens onze trip. Ondertussen begon de temperatuur steeds aangenamer te worden. Een heel verschil met gisteren. Eenmaal op de dijk aangekomen aan de wadkant werd een Velduil opgemerkt. Achter ons had Peter een Baardmannetje ontdekt dat zich schitterend liet fotograferen. Aan de Wadzijde kwam een slechtvalk ook nog fraai op een paal zitten. Ook Mark liet hier zien dat hij nog goed verborgen fototalenten heeft. Hopelijk zijn de plaatjes binnenkort op onze website te zien. Beneden aan de dijk werd besloten om verder te voet te gaan. Eenmaal bij het wad aangekomen werd hier nog een late Lepelaar gezien, ook een aantal van de schaarse Brandganzen op Ameland werden hier waargenomen. Verder zaten hier vele Scholeksters en Bergeenden. Er werd hier nog wat rondgehangen maar dit leverde niet veel extra’s op. Na een telefoontje van Henk met de melding van een Klapekster bij de kijkhut namen we de kortste weg terug naar de fietsen. Er moest een kilometer of vijf gefietst worden om de kijkhut te bereiken. Onderweg werd nog geprobeerd een Bokje uit een van de natte stukken “te kloppen”. Deze activiteit bestaat uit het vooruit sturen van Jan Verhoeven door het natte gebied. De overige vogelaars kunnen dan zien of er een Bokje opvliegt. Na heel wat “kloppen” leverde het slechts een paar Graspiepers op. Onderweg naar de kijkhut werden ook nog enkele Paapjes gezien. Eenmaal aangekomen bij de vogelhut werd al snel de Klapekster waargenomen. Ik heb de vogel alleen vliegend voorbij zien komen. Hij viel in achter een heuvel maar kon niet worden teruggevonden. Hier vloog ook nog een mannelijke Gekraagde Roodstaart. Gisteren werden aan de noordkant van de vogelhut Beflijsters gezien. Deze soort stond ook op onze verlanglijst. Jan en ik daalden af van de heuvel om de bosjes te onderzoeken. Tijdens de zoektocht vloog plots een Houtsnip voor ons op. De vogel vloog voorbij de vogelhut zodat de rest van de groep de vogel ook zag. Enige minuten later werd het geluid van een Beflijster gehoord. Niet kort daarna werden drie exemplaren gezien. Op de terugweg naar de kijkhut op de heuvel kwam nog een groepje Fraters overgevlogen. Na een uur of wat werd besloten langs de Noordzee kant terug te fietsen. De eerste leden van de groep waren al vertrokken. Marc en ik hoorden op de heuvel nog een Heggenmus roepen. Deze soort was nog niet door Jan waargenomen tijdens de trip. Jan was al vertrokken, toch vonden we dat we hem moesten inlichten over de Heggenmus. Met het mobieltje werd door Marc contact opgenomen met Jan. Na de melding fietsten we verder. Het duurde enige minuten maar in de verte kwam Jan met grote snelheid op ons af gefietst. Het leek haast of hij ons niet zag zo vastbesloten was hij deze Heggenmus nog te kunnen bijschrijven op zijn persoonlijke lijst. Ongeveer tien minuten later haalde hij ons weer in. De onvermijdelijke vraag of hij de vogel nog had gehoord werd met een pijnlijk klinkende “NEE” beantwoord. Tot mijn spijt moet ik helaas mededelen dat Jan ook daarna de Heggenmus niet heeft gezien op Ameland. Al terug fietsend werd nog gestopt bij Paal 17. Hier werd echter niets bijzonders gezien dus werd er snel doorgefietst. Het was al later op de middag en enkelen van ons begonnen al een beetje honger te krijgen. Na kort overleg koersten we aan op een van de eetgelegenheden op Ameland. Ditmaal werd het een vistentje. De dag liep al aardig tot zijn einde en na de vis werd teruggekeerd naar Ons Kasteel. Hier werden we wederom getrakteerd op een gebakken vis. Opnieuw een geslaagde dag met een leuk aantal soorten. De volgende dag zou het allemaal weer voorbij zijn.

Toy Janssen

Rotgans

Goudplevier

Grutto

André Kuipers, Toy Janssen, Annelies Timmerman, Liesbeth Verkaar

Jan Verhoeven en Henk van den Acker

Sandra van de Burgt, Marc Paulussen, Toy Janssen

woensdag 6 oktober

‘s Morgens redelijk fit wakker geworden, want ik ben de avond van te voren niet uit geweest. Gaan ontbijten, er was een wonder gebeurd, die was vijf minuten te vroeg. Vlug gegeten want we hadden nog een druk programma voordat we konden gaan vogelen. Eerst de rommel weer bijeen zoeken en inpakken, vlug een groepsfoto maken, nou ja vlug? Voordat iedereen een plekje gevonden had en de foto gemaakt was ,was er weer een half uur voorbij. Toen moest Marietje nog gefeliciteerd worden, ze kreeg de bekende vogelzakgids en Gerard een goede fles wijn. En na de goede raad van Peter, dat de boot op tijd aanvaart en niet op ons wacht, konden we gaan. Omdat het die dag redelijk waaide besloten we (Riky, Ad, Jan, Petra en ik) binnendijks terug te fietsen. Voor een beginneling als ik is het wel fijn met een klein groepje, dan kun je alles beter bekijken en krijg je goede uitleg. Eerst toch nog over het wad gekeken, maar omdat het zo hard waaide, was die al weer helemaal onder gelopen, zodat we vlug terug fietsten naar de andere kant van de dijk. Boven op de dijk zat een Sneeuwgors te pikken, op een paar meter van ons vandaan. Hij was helemaal niet schuw, Jan moest er toch nog een paar foto’s van maken. Even later zagen we een groepje Putters in de distels zitten, maar ze waren te ver weg voor mijn kijker, zodat ze niet goed te zien waren. In de weilanden waren hele groepen Goudplevieren te zien. In de vlucht is die groep de ene keer helemaal wit, dan draaien ze om en ze zijn helemaal geel, draaien weer, dan zijn ze wit enzovoort. In de lucht zagen we een Sperwer een Buizerd wegjagen en óf die Buizerd weg wilde. Bij een plas water installeerden Jan en Ad hun telescoop, daar stikte het van de Eenden, Smienten, Wintertaling, Pijlstaarten en Meerkoeten. Er zaten ook nog wat Groenpootruiters, Steenlopers een paar Aalscholvers en Rotganzen. Dit bedoelde ik met een klein groepje lekker rustig alles bekijken. Daarna fietsten we door naar de haven en in het riet hoorden we goed het geluid van een Baardmannetje, maar zien hó maar. Bij de haven aangekomen de fiets ingeleverd en op de boot gestapt. Op de boot nog even en nieuwe vogel GESCOORD, ik lijk wel gek, bijna een vogelaar, het was een Zwarte Stern. Op de kade van elkaar afscheid genomen na een gezellig en leerzaam uitje.

André Kuipers

Kanoeten

Steenloper

Peter van de Braak

Jan Verhoeven en Sandra van de Burgt

Liesbeth Verkaar en Anelies Timmerman

Wadkijkers met o.a. Jan Verhoeven en Theo Versteegden

Strandkijkers

Zeekijkers

Info over Ameland

125 Vogelwaarnemingen herfstexcursie Ameland 2004