Texel najaar 2003

Van zaterdag 18 tot en met woensdag 22 oktober 2003 zijn dertig vogelaars mee geweest op onze jaarlijkse herfstexcursie naar Texel. Het was een experiment, want hier waren we nog nooit geweest in de herfst. Al een en twintig jaar gaan we naar één van de eilanden!“tv-tas” ofwel Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Alleen gingen wij naar de “v-tas”,omdat er altijd gezegd werd dat Texel te groot is en je dan geen eilandgevoel hebt. In het voorjaar van 2002 zijn we met de voorjaarsexcursie naar Texel geweest en dit is zo goed bevallen, dat we besloten hebben ook een keer in het najaar hier heen te gaan.

Wat meteen opviel toen we gingen vogelen, was de totaal andere sfeer, vergeleken met Texel in het voorjaar. In het voorjaar zijn de vogels druk met baltsen, nesten bouwen of een vrouwtje aan de haak slaan. In het najaar is de belangrijkste bezigheid eten en wel zoveel mogelijk, want de winter komt er aan en veel vogels moeten nog verder trekken. En dan natuurlijk het verschil in kleed, in het voorjaar hebben alle vogels hun prachtkleed en zijn ze gemakkelijk te herkennen. Nu waren alle vogels in hun winterkleed en vallen nauwelijks op.

Vlakbij het Renvogelveld

Wintertaling

De Robbenjager

Zaterdag 18 oktober

Het is nog donker als we vanuit Uden op zaterdagmorgen rond 7 uur vertrekken. We gaan in twee groepen zodat de rij auto’s achter elkaar niet te groot is. Het is op de ochtend niet zo druk en kunnen dus goed opschieten.

Iets over negen uur begint de zon zich te laten zien. Dit geeft een prachtig gezicht over de weilanden die nog wit zijn door vorst en de nevel. De weilanden worden bevolkt door Eenden, Kieviten, Reigers, Wulpen, enzovoort. Omstreeks tien uur komen we in Den Helder aan, we kopen een kaartje en kunnen direct de boot in. Na ongeveer twintig minuten komen we aan in de haven van ‘t Horntje. Nog maar een stukje en we komen aan bij ons Stay Okay logeeradres voor de komende dagen. Na alle bagage uitgeladen te hebben worden we ontvangen met een kopje koffie of thee naar keuze met een Texels koekje. Al snel worden er groepjes gevormd en ieder groepje gaat zijn eigen weg. Wij besluiten met de auto gelijk het noordelijkste puntje van het eiland op te zoeken, om daar in “de Tuintjes” Provençaalse Grasmussen uit de bosjes te kloppen. Veel geklopt maar niets gevonden. Ze hadden ons, denk ik, al aan zien komen en de bui al zien hangen. Uit “de Tuintjes” gekomen zijn we de weg overgestoken naar een klein meertje. We hebben hier een rondje omheen gelopen. Hier zagen we smienten, wintertalingen, diverse steltlopers en meeuwen. Toen we bijna rond waren zagen we nog een tiental groenlingen.

We besluiten dan om helemaal naar het zuiden te rijden om daar de Roze Spreeuw te zoeken. Onderweg nemen we een bakje kibbeling bij een vis annex friettent. Als we op het terras zitten komen de Spreeuwen tot op een meter afstand van ons zitten wachten of ze nog een beetje van ons hapje kunnen meepikken. Op de plek aangekomen was de Roze Spreeuw denk ik ingeseind door onze Provençaalse grasmus want ook deze was gevlogen. We hebben daar nog wat rond gelopen en zijn toen naar de auto terug gegaan. We keerden de auto en zagen op enkele meters afstand op een grasveldje een veertigtal kleine vogels. Het waren Kepen, Ringmussen en Vinken door elkaar.

We werden door onze medevogelaars uit een ander groepje gebeld om naar hen te komen want daar was van alles te zien. Dit was ook zo, Lepelaars, Kleine Zilverreiger, Zwarte Ruiter, Groenpootruiter, Wulpen, enzovoort..

We hebben naderhand nog over de dijk gewandeld en daar hebben we nog Bontbekplevieren, Brilduikers en Futen gezien. Het einde van de middag naderde, onze magen begonnen te knorren en we besloten retour te gaan. Half zeven gaan eten en de avond gevuld met een gezellig samen zijn aan de bar. Samengevat zijn we de eerste dag al goed begonnen.

Lepelaar

Lepelaar

Bontbekplevier

Zondag 19 oktober

Het leek vandaag een goede dag om de fiets te nemen. Na het ontbijten ‘s morgens konden we onze fietsen gaan zoeken. Dit bleek niet altijd eenvoudig. Er stonden er een paar honderd!! Ik had nummer 455, het duurde een minuut of vijftien voordat ik hem had gevonden. Ik had met de voorbereiding geen rekening gehouden met het meenemen van een telescoop op de fiets (volgende keer ook een fietstas meenemen!!). We reden richting de wadkant van het eiland. Op het einde van de weg zag je de dijk al liggen. Hier werd gestopt, ik liep de dijk op. Beneden hoorden we opwindende kreten, een IJsvogel! Snel terug, maar de vogel was al weggevlogen. Wel zag ik hier nog een Tapuit en een Tafeleend. Er werd nog wat doorgezocht naar de IJsvogel maar die liet zich niet meer zien, uiteindelijk werd besloten om verder te gaan. We fietsten verder langs de dijk en kwamen aan bij Oudeschild. Hier zaten veel Goudhanen in de bomen. Ieder begon meteen te speuren of hier misschien een Bladkoning bij zat. Deze werd echter niet gevonden. Aan de wadzijde werd een Sneeuwgors ontdekt. Al snel stond iedereen op de dijk. Voorbij Oudeschild lag links van de weg een soort opslagplaats van bouwmaterialen. Hier werd een late Zwarte Roodstaart ontdekt. Voorbij het dorpje begon het landschap aantrekkelijker te worden. Een klein stukje het binnenland in stond een vogelkijkhut met uitzicht over een meertje met mooie rietkragen.

Zonsondergang

Dijksmanshuizen

Dijksmanshuizen

Hier werd de Dodaars gezien. In de verte zaten Grauwe Ganzen en ook Brandganzen en zoals op het hele eiland veel Smienten. Verder was er niet veel bijzonders te zien, dus terug naar de dijk. Hier lagen mooie plassen met grote rietkragen aan de voet van de dijk, naast de weg. De groep stopte bij de eerste plas. Er kwam een mannetje Blauwe Kiekendief aangevlogen. De vogel liet zich mooi bekijken.

Verder was hier niet veel te zien en ik fietste alleen verder. Ik besloot om even over de dijk te kijken of er zeevogels zaten. Vrij snel ontdekte ik een Franjepoot. Ik riep hard naar de anderen. De vogel bleef niet zitten en vloog weg. De bovenkant van de vogel was zwartbruin getekend, het ging hier om een Grauwe Franjepoot. Ik had de eerste dag ook al een Rosse Franjepoot gezien.

Deze vogel is haast wit. Toen de eerste vogelaars aankwamen zat de vogel verder op het water. De vogel vloog al snel weer verder en was niet lang daarna verdwenen. Verderop langs de dijk aan de zeekant en zagen hier nog een Oeverpieper. De rest van het groepje fietste aan de landkant van de dijk. Na ongeveer twee kilometer gefietst te hebben klommen we de dijk op en waren de groep kwijt. Hier lagen ook mooie plassen met rietkragen, we besloten al vogelend hier te wachten op de rest. We zagen de Wintertaling, Watersnip, Pijlstaart en andere algemene watervogels.

Blauwe Reiger

Slechtvalk

De Noordzee

Na een half uur was er nog geen spoor van de groep. Even een telefoontje, toch handig zo’n mobieltje. Zij zaten in het dorpje Oosterend en gingen een hapje eten. We hadden ook wel trek en besloten ook naar het dorpje te gaan.

Onderweg kwamen we bij een vijvertje wat voor een huis lag. Hier zaten zowat alle eendensoorten die je maar kan bedenken, tot Buffelkopeend toe, dit waren natuurlijk geen wilde exemplaren. Na nog een telefoontje hadden we het eettentje, een pannenkoekhuisje, gevonden. Eenmaal binnengekomen bleek dat de rest net zijn eten al had weggewerkt. We spraken een plek af waar we elkaar weer zouden treffen. Buiten werdt gemeld dat er een Tjiftjaf in een boom zat. Na een uitsmijter en een biertje gingen we naar een plaats waar Baardmannetjes gezien waren. Na even zoeken hadden we het rietveldje gevonden. Na een kwartier wachten, waarin ondertussen nog een groep Kneuen werd gezien, wilden we verder gaan. Alsof het was afgesproken vlogen er onder luid kabaal een dozijn Baardmannetjes op uit het riet. Mooi, die stonden er ook op.

We vonden de groep terug bij de plek waar Jan en ik eerder stonden te wachten. Hier kwamen in de verte twee Wilde Zwanen aangevlogen. Ook kwam er een Tureluur en een Grote Gele Kwikstaart overgevlogen. Omdat hier verder niet veel meer gezien werd, besloten om verder het binnenland in te fietsen richting de Waalenburg. Onderweg werd tussen de Goudplevieren een groep van minstens vijftig Kemphanen ontdekt. Ook mooie witte exemplaren zaten hierbij. Al verder fietsend viel de groep uit elkaar. Een aantal besloot om via een kortere weg terug te gaan naar de herberg. Wij fietsten verder de Waalenburg in. Hier vonden we in het weiland een groep Nijlganzen en een grote zwerm Kepen. Er werd een doodlopend pad ingeslagen. Op het einde van dit pad zagen we nog een Witgatje opvliegen. Ook werd hier nog een late Boerenzwaluw aangetroffen. Een mooie Havik vloog in de greppel naast de weg en we werden geamuseerd door twee Rietgorzen die vlak voor ons op het pad gingen zitten. We wilden terug fietsen maar werden nog even opgehouden door een groep overvliegende Rietganzen. De tijd begon ook te dringen want we moesten om half zeven terug zijn voor het eten. Onderweg terug werd nog gestopt voor een groepje Ganzen. Ik zag op één van de drie molens voor ons nog een Slechtvalk zitten.

Kluten op de achtergrond

Sneeuwgors

Spreeuwen

Een prachtige adulte vogel. Alle telescopen werden op de vogel gericht. Dit ontaarde daarna zelfs in een kleine fieldtest van telescopen. We moesten nu toch echt opschieten anders zouden we alsnog te laat komen. De vaart werd erin gezet en na ongeveer een half uur waren we bijna bij de herberg. Hier kwam in de verte nog een valk aangevlogen. Het bleek om een Smelleken te gaan. Toch nog een leuke vogel om de dag af te sluiten.

Eenmaal bij de herberg hadden we niet veel tijd meer om ons om te kleden en te gaan eten. We hadden die avond friet met kip. Na het eten werd er nog gezellig een biertje gedronken. Er was weer een dag voorbij…..

Maandag 20 oktober

De dag begint mooi, terwijl de voorspellingen slecht waren. Om kwart over negen vertrekt iedereen vanaf de “Stay-Oké”, sommigen sportief op de fiets, andere lui met de auto! Wij vertrokken als dy-hard zijnde richting Paal 15 op de fiets. De bedoeling is om zoveel mogelijk nieuwe soorten te scoren en de dag begon al goed met de Groene Specht. Hoe krijg je tien vogelaars zo snel mogelijk tot stilstand? Roep dat er een Gele Kwik op een schuurdak zit! Onderweg naar Paal 15 komen we door een stuk gemengd bos waar we de Gaai en de Boomkruiper als nieuwe soort scoren. Hopend op een kopje koffie, aangekomen bij Paal 15, bemerken we dat uitgerekend vandaag het winterseizoen was begonnen, helaas, tent gesloten! Geen koffie met appelgebak. Dan maar in het zand achter de telescoop. Ook mooi! Met z’n allen op een rij turend door de telescoop naar de zee scoren we de Jan van Gent, Geelgors, Zee-eend, Zeekoet, en de Parelduiker als nieuwe soort.

Brandganzen

Waddenkant

Blauwe Kiekendief (man)

Na een paar uur stilstaan en een regenbuitje later, besluiten we democratisch verder te fietsen. We gaan richting Den Hoorn, in het kleine plaatsje vinden we een open eetgelegenheid. De tafels lagen binnen no-time vol met jassen, tassen, verrekijkers en telescopen. Aan tafel kwam het niveau al gauw op “Vogel-wacht-peil” en alle gasten liepen nog net niet gillend weg. En wat krijg je dan als eerste nieuwe soort: de Beflijster!!

Verder fietsend door de regen belanden we bij de Mokbaai, daar wordt door sommigen van ons een nieuwe soort gescoord, namelijk de Kluut. Hierna lopen we het duingebied in richting Noordzeestrand waar we vijf Sneeuwgorzen scoren.

Het is inmiddels vijf uur, nog even langs de Petten waar we een manke Groenpootruiter scoren. Hierna splitst de groep, de meesten gaan terug naar de herberg en de rest fietst langs de wadkant terug waar ze nog een Visdiefje scoren. En niet te vergeten een flinke tegenwind.

Na een uitputtende dag en met rode konen aan tafel, krijgen we een zeer boeiende en interessante lezing over Texel of Tessel (of Tessaco-tankstation zoals sommigen opmerken).

Koperwiek

Klapekster

Velduil

Dinsdag 21 oktober

Nadat we het ontbijt hebben genuttigd en de lunchpakketten hebben samengesteld, gaan we om kwart voor negen een groepsfoto maken, omdat enkele leden vanavond al naar huis vertrekken.

We vertrekken met vijf auto's richting De Koog, om hier in een bosrand achter het voetbalveld een slaapplaats van Ransuilen te zoeken. Deze tip hadden we gekregen van de voorzitter van de Vogelwerkgroep Texel, die op maandagavond een mooie dialezing heeft gegeven. Na ruim een half uur wordt de zoekactie gestaakt, geen Ransuilen te bekennen, wel hebben we op het voetbalveld zelf enkele veren van de Ransuilen gevonden. In de bossen zagen we onder andere een Gaai, Grote Bonte Specht en Zwarte Mees en hoorden we Goudhaantjes. Hierna werd de Muy bezocht, hier splitst de groep zich in tweeën; ik ga met ongeveer zeven leden bosjes “kloppen” in de duinen. We zien geen bijzonder soorten, maar horen wel Barmsijzen overvliegen. Na anderhalf uur is de groep weer compleet. We rijden naar de meest linkse ingang van de Slufter, ter hoogte van de eerste vakantiehuisjes is hier gisteren in een groep Spreeuwen een Pestvogel gezien. Deze Pestvogel willen wij ook maar al te graag zien. In de besdragende struiken langs de ingang wemelt het van de Spreeuwen en Koperwieken maar geen Pestvogel, wel ontdekken we hier een vrouwtje Zwartkop.

We krijgen een telefoontje dat achter de golfbaan een Klapekster is gesignaleerd, op naar de golfbaan bij Cocksdorp. Nog maar amper de auto's verlaten op de parkeerplaats van de golfbaan en de Klapekster wordt al waargenomen, hoog zittend in een topje van een kale struik.

Een groepje leden waaronder ik, gaan een flinke wandeling langs de buitenrand van de Golfbaan maken. Tijdens deze wandeling zien we een Grote Gele Kwikstaart overvliegen en een Zwarte Roodstaart op een paaltje langs de pad zitten.

Vervolgens gaan we naar de omgeving van de vuurtoren, vogelen maakt hongerig dus willen we gaan eten bij een paviljoen op het strand bij Paal 33. Helaas dit paviljoen blijkt op dinsdag gesloten te zijn dan maar naar het paviljoen bij de vuurtoren. Terwijl de meeste leden in het paviljoen zitten te eten, ga ik intussen met enkele andere leden naar de 'Tuintjes' (dit zijn oude, niet meer in gebruik zijnde groentetuintjes van de vuurtoren-wachters, die in de duinen liggen), hier worden in trektijd vaak zeldzame soorten waargenomen. Echter, we zien hier niets bijzonders, dus besluiten we maar om even in het hoge gras te gaan liggen en te genieten van het prachtige weer. De lichte bewolking is al enkele uren geleden verdwenen en het is nu prachtig zonnig weer met een beetje wind en een temperatuur van ongeveer dertien graden. Met drie auto's gaan we naar de wadkant, we stoppen bij het begin van de Lancasterdijk, hier is een prachtig uitzichtpunt over het wad en de Waddenzee. Op het drooggevallen wad wemelt het van de vogels, we ontdekken een Zeekoet. Deze Zeekoet wordt in het begin door verschillende vogelaars voor Eidereend uitgemaakt, maar als de Zeekoet inmiddels al een stuk verder de Waddenzee is opgedreven, is iedereen er toch zeker van dat het een Zeekoet betreft, verder zien we hier alle standaard wadvogels, zoals de bontbekplevier. Het begint al laat in de middag te worden, we besluiten om nog even verderop naar de Schorren te gaan, we parkeren de auto's aan het eind van de Stuifweg. Gelukkig besluiten we om twee groepjes te maken, één groepje loopt aan de binnenkant van de dijk en het andere groepje, waartoe ik ook behoor, loopt buitendijks langs de Waddenzee.

Velduil

De Slufter

De Slufter

Na ongeveer tien minuten horen we door de portofoon roepen: Velduilen! De binnendijkse groep heeft een fietser gesproken die even daarvoor twee Velduilen op een grasland langs de weg heeft zien zitten. In een tel staat de buitendijkse groep boven op de dijk, na wat speurwerk ontdekken we één Velduil en iets later ook de andere, beide zitten op het grasland, nog erg ver van ons vandaan. De Velduilen zitten precies op een grasland pal tegen de dijk, waar buitendijks het begin van de Schorren is. De fietser vertelde dat de Velduilen niet erg schuw zijn dus we besluiten om verder door te lopen. Na een tijdje kunnen we door de telescoop de Velduilen zo dichtbij halen, dat we zelfs de mooie gele iris van de ogen kunnen zien. De Velduilen zijn schitterend te zien, vooral door het licht van de laagstaande zon. Via de telefoon worden intussen enkele chauffeurs gebeld, zodat ook de andere leden de Velduilen kunnen zien. De Velduilen vliegen regelmatig korte stukken over het grasland.

Na ongeveer vijftien minuten komen de Velduilen bij elkaar zitten en vliegen daarna beide op, ze vliegen steeds omhoog en buitelen dicht om elkaar heen, ze zijn een prachtige baltsvlucht aan het maken. Dit gedrag duurt enkele minuten, hierna gaat één Velduil op jacht en vangt een muis. Deze muis wordt op het gras in stukken getrokken en naar binnen gewerkt, als laatste het gedeelte waar de staart aan zit. Deze staart blijft nog enkele minuten uit zijn snavel hangen, maar verdwijnt tenslotte ook in zijn snavel. De andere Velduil zijn we inmiddels uit het zicht verloren. Intussen zijn  enkele andere leden gearriveerd, dit groepje kan nog net de laatste Velduil aanschouwen, want ook deze vliegt nu over een hoge dijk weg.  Buitendijks ontdekken we een groepjje van zes Middelste zaagbekken, die erg ver weg op de Waddenzee zitten. Het is nu ongeveer zes uur, we moeten nog teruglopen naar de auto's en naar de herberg terugrijden, om half zeven wordt het avondeten geserveerd, wat zal dat naar deze fijne lange vogeldag goed smaken!

Na het lekkere eten (we waren net op tijd) wordt bij de koffie en thee de totaal soortenlijst bijgewerkt, we komen totaal op 129 soorten, wat volgens de meeste het hoogste aantal is van alle herfstexcursies. Hierna gaat een groot aantal leden naar de bar van de herberg, om onder het genot van (veel) alcohol na te praten over deze dag en naar andere sterke verhalen te luisteren.

Woensdag 22 oktober

Alweer de laatste dag. we zijn, zoals afgesproken, vroeg opgestaan en gefietst naar Oudeschild, om de zon boven zee te zien opkomen. Het is nog aardedonker als we op weg gaan. De schapen in de wei liggen nog te slapen. Een enkele eend sputtert wat als we langsfietsen. Het is flink trappen tegen de koude wind in. De verlichte ramen van de pittoreske huisjes in Oudeschild doen denken aan de Kersttijd nu het nog zo donker en koud is.

Strandleeuwerik

Rotganzen

Rotganzen

Op de terugweg is de natuur ontwaakt. We bewonderen op twee pas afstand een groepje Smienten en een Aalscholver met een klein visje in de bek. Na het ontbijt stappen we met onze mannen op de fiets richting Den Hoorn, naar de Bolle Kamer, omdat we daar nog niet geweest zijn. We hopen de Blauwe Kiekendief te spotten voor vertrek van Texel, maar helaas, dat is ons niet gelukt. We zien wel grote aantallen Kieviten, Koperwieken, Kramsvogels, Graspiepers en in de duinen, boven op ‘de blanke top’ een Wulp, waakzaam het gebied overziend. Op de grens van duinen en grasland zien we deze dagen voor het eerst een groep Nijlganzen. Ook zien we de Slechtvalk in actie, maar verder is het rustig.

Een tweede groep vogelaars is met de fiets richting de Slufter gereden. Tijdens de fikse wandeling richting zee zijn er diverse mooie soorten gezien, o.a. slechtvalk met prooi, fraters en een grote groep Strandleeuwerikken;

Tja, dat is de pech als je met de fiets gaat en niet met de auto, je bent niet zo snel op een andere plek. Maar het is wel heerlijk om zo buiten in beweging te zijn. We fietsen terug naar de jeugdherberg om de fietsen in te leveren. Inmiddels is het tijd voor een lekker visje. We wisten van insiders een goed adres. Na wat wikken en wegen besluiten we op de oorspronkelijk geplande tijd met de boot naar Den Helder over te steken en verder te vogelen op Wieringen. Daar zien we op het Balgzand immens grote groepen Strandlopertjes. Prachtig om zo`n groep in vlucht te zien. Verder zien we grote groepen Rotganzen.

Rotgans is niet voor niets een veel voorkomende familienaam op Wieringen. In de haven van Den Oever zien we van heel dichtbij Futen, Eidereenden, één is bezig met het verorberen van een krabbetje. En heel veel Reigers, keurig in rij op gepaste afstand van elkaar. Aan de kant van het IJsselmeer, achter de Afsluitdijk, zien we Kuifeendjes, Futen, Bergeenden, Slobeenden, en Dodaarsjes. De zon daalt over het wad en kleurt alles even rood-goud. Al snel verdwijnen nu alle kleuren. Vogelen heeft geen zin meer. Het is ook genoeg geweest. We genieten nog van soep en salade in Wieringerwerf en koersen dan zonder verder oponthoud op huis aan.

Het reisgezelschap

Vogelwaarnemingen excursie Texel 2003

Totaal 129 soorten