Hemelvaartexcursie Friesland 2014
Inleiding (door Peter Noy)
Dit jaar alweer voor de eenentwintigste keer de voorjaarsexcursie van Vogelwacht Uden. Maar liefst 33 deelnemers hadden zich ingeschreven voor deze meerdaagse excursie voor zowel IVN als Vogelwachters. Deze combinatie werkt uitstekend; de afgelopen jaren zien we steeds vaker leden van IVN-Uden bevangen worden door het ‘excursievirus’. Wanneer je eenmaal bent mee geweest, wil je voortaan altijd mee! Het onderkomen, waar we vier dagen (3 nachten) zijn geweest, bood de excursiegangers een uitstekende basis om van daaruit de omliggende natuurgebieden te bezoeken. Het weer was prima, zon en wolken wisselden elkaar af.
Natuurlijk Kollumeroord
Begin mei 2008 zijn wij voor het laatst met 31 personen in groepsaccommodatie Kollumeroord geweest. Het serviceniveau destijds, met Tempo Team medewerker Henk (de man van de piano) was van een bedenkelijk niveau. Sinds enkele jaren heeft ‘Natuurlijk Kollumeroord’ een nieuw managementteam. De nieuwe eigenaar Fokko Hoeksema verzekerde mij dat ik het niet meer zou terug herkennen. En… hij heeft gelijk gehad; wat een service! Fokko en zijn team spaarden kosten noch moeite om het ons naar de zin te maken. Het eten smaakte verrukkelijk, wat een variatie. Ook qua drinken kwamen we niets tekort. Hebben we dan ook nog naar vogels gekeken? Jazeker! Natuurgebieden Er was ruim voldoende tijd ingebouwd om de omliggende natuurgebieden te bezoeken. Ezumakeeg, Jaap Deensgat, Zomerhuisbos, de Baak, overal zijn we geweest. Zelfs een dagje Schiermonnikoog zat in het programma om de laatste dag met een mooie boottocht over het Lauwersmeer af te sluiten. Gewone, maar ook zeldzame vogelsoorten kwamen op ons vogellijstje voor, men kwam ogen en oren tekort. De climax was toch wel de spectaculaire vlucht van twee Zeearenden toen we bij Ezumakeeg naar de even zeldzame Rosse Stekelstaart (escape, red.) stonden te kijken.
De 33 deelnemers aan deze voorjaarsexcursie
Riky en Udo Alma, Tiny van Boekel, Simone van de Burgt, Harrie Clemens, Coby Dijkgraaf, Martien van Dooren, Annemarie van Duijnhoven, Dieny Fleuren, Gerrit Goorts, John Hermans, Petra Hermens, Lenie van Heusden, Lia Mickers, Peter en Sjan Noy, Marlies Noy, Livonne Rommers, Isidro Rendon, Harrie Rooijakkers, Theo Veldpaus, Marga Verduin-Smits, Lambert en Hermien Verkuijlen, Arend Vermaat, Nico en Fien Verstegen, Annie Vervest, Peter en Tonny Vlamings, Jeroen Vonk, Marie-Louise Vonk-Prince en Carlo Wijnen.
Donderdag 29 mei 2014 (door Livonne Rommers)
De dag begon druilerig toen ik om half acht in de morgen opgehaald werd door Gerrit Goorts en Annemarie van Duijnhoven. De achterbak van Gerrits auto lag al behoorlijk vol met weekendtassen en een telescoop, maar na wat geprop paste ook mijn koffertje er nog bij. Bij de Groenhoeve, de verzamelplek voor alle excursiegangers, voegde Marga Verduin zich nog bij ons; de lange rit naar het hoge noorden kon beginnen. De natte start van de dag was gelukkig geen voorbode voor de rest van de excursie; de lucht klaarde op gedurende de autorit en de zon lichtte het mooie Friese landschap op. Nog voor de middag reden we het terrein van onze verblijfplaats ‘Kollumeroord’ op, waar we verwelkomd werden door Fokko en zijn medewerkers met een kopje koffie of thee en een plak vers Fries suikerbrood. Lekker! Na de koffie was het tijd om de omgeving te verkennen. Het opmaken van de bedden en het settelen in onze nieuwe slaapkamers moesten maar even wachten, want “we zitten aan een strak schema!” Peter Noy had de dag tot in de puntjes uitgedacht, van de kamerindeling tot de beste route langs de mooiste plekjes rond het Lauwersmeer. Overal was over nagedacht zodat wij tijdens de excursie niets anders hoefden te doen dan genieten van de omgeving en de vogels. De eerste locatie van de verkenningstocht was de Pompsterplaat. Daar hebben we een wandeling gemaakt door het bos en werden we meteen getrakteerd op een Baardmannetje en een Bruine Kiekendief. Later volgden ook nog de Roodborsttapuit, Tapuit, Rietgors en Rietzanger. Leuk om die vogels die qua naam en uiterlijk zo dicht bij elkaar zitten naast elkaar te kunnen zien. Ook zagen we een hele bijzondere nieuwe soort vogel: de ‘Paalpieper’. Het kleine diertje streek neer op een paaltje in het bos, waarna een grote groep Udense vogelwachters zich eromheen verzamelden. Er ontstond discussie, want het was duidelijk een piepertje, maar was het nu een Graspieper of een Boompieper? Vanaf dat moment ontstond er een thema die nog vaker terug zou komen tijdens de excursie: als we het niet weten, verzinnen we toch een nieuwe naam? En zo werd de Paalpieper geboren. (Overigens, volgens de meer ervaren excursiegangers was het waarschijnlijk een Graspieper). Naast de eerste vogels voor de lijst kwamen we ook nog andere diertjes tegen; in het bijzonder een gigantische hoeveelheid slakjes die verstopt in het gras lagen. ‘Krak’, klonk het al toen het eerste slakje vertrapt werd. Dat akelige geluid bleef nog een hele tijd klinken, want er lagen te veel slakjes om ze allemaal te kunnen zien liggen en eromheen te stappen. Sorry, slakjes. Na onze avonturen op de Pompsterplaat zochten we onze eigen chauffeurs op en verdeelden ons over de negen auto’s die de excursie rijk was. De voetjes gingen weer op het gas en zo reden we naar de Ezumakeeg (of Esumakeech in het Fries). Dit mooie plekje heeft twee heerlijke grote banken met uitzicht over een grote plas vol met dobberende eendjes, Meerkoeten en Fuutjes. Hier konden we even uitrusten en onze laatste boterhammen opeten, terwijl een groot aantal Gierzwaluwen boven onze hoofden heen en weer zoefden. En ook hier stond ons een verrassing te wachten: er was een Kemphaan gesignaleerd. Meteen was de bank leeg en verdeelden we ons over de beschikbare telescopen om beurtelings een glimp op te vangen van deze vreemde vogel. En een beetje vreemd zijn deze vogels wel. John Hermans onthulde een bijzonder geheim van de Kemphaan. Naast de vrouwtjes Kemphaan, het honkmannetje (die verzekerd is van toegang tot de vrouwtjes) en het randmannetje (die iets minder geluk heeft met de vrouwtjes), bestaat er nog een derde categorie mannetjes Kemphaan: de travestiet! Dit zijn mannetjes die eruit zien als uit de kluiten gewassen vrouwtjes. Terwijl de randmannetjes alleen maar kunnen toekijken hoe het honkmannetje alle vrouwtjes voor zichzelf opeist, slaagt de ‘travestiet’ met behulp van zijn vermomming erin het honkmannetje te misleiden en zo toch bij de vrouwtjes te komen. Wat een slimme vogel die Kemphaan! De laatste stop op onze verkenningstocht was de vogelkijkhut (sylkajút in het Fries) in het Jaap Deensgat gebied. De telescopen werden opgesteld voor de kijkgaten in de hut en al snel kwam het enthousiast geroep van de excursiegangers met de scherpste ogen: “Gele Kwikstaart!” “Zwarte Stern!” Zwarte Stern?! Meteen ontstond er een strijd om de beschikbare telescopen, want die Zwarte Stern is toch wel bijzonder om te zien. Wat ook heel bijzonder was om te zien waren de Boerenzwaluwen die al snel ontdekten dat hun veilige broedplekje plotseling vol stond met mensen. Na een aantal verwoede pogingen om naar binnen te vliegen, slaagde er een toch in om binnen te komen en zijn nest te bereiken. Het kleine vogeltje liet zich niet afschrikken door alle camera’s die ineens op hem gericht waren en bleef onverstoord zitten. Nog nooit had ik een zwaluw van zo dichtbij kunnen bekijken. Moe maar voldaan van alle indrukken van de eerste excursiedag kwamen we weer aan bij het Kollumeroord. Nadat we dan eindelijk onze bedden hebben kunnen opmaken, wachtte er een heerlijk Indonesisch buffet met spekkoek en vruchten toe. Daarna was het tijd voor de ‘vogelbingolijst’ die vol passie werd omgeroepen door Arend Vermaat, alsof hij Jan Verhoeven zelf was. Daarna was het voor de meesten tijd voor bed, op een paar feestgangers na die de bruid en bruidegom bij de buren nog even wilden feliciteren, want de volgende dag zouden we weer vroeg op moeten voor onze reis naar Schiermonnikoog.
Vrijdag 30 mei 2014 (door Martien van Dooren)
‘Dagexcursie naar Schiermonnikoog’ Vandaag stond de dagexcursie naar Schiermonnikoog op het programma. Een Waddeneiland dat we de afgelopen jaren ook met de herfstexcursie een paar keer bezocht hebben. Maar de temperatuur was nu wel een paar graadjes hoger. Het zonnetje scheen alweer prachtig ’s morgens vroeg. Daar hoefden we ons dus niet druk over te maken. Mooi weer, daar ben je snel aan gewend. Dus met het lunchpakket ook de zonnebril en zonnebrand ingepakt en naar de veerboot in Lauwersoog. Nu hebben de meesten niet zoveel met een boot tijdens de voorjaarsexcursie, gezien de schipbreuk die we het vorig jaar geleden hebben (voorjaarexcursie Overijssel, red.). Maar gelukkig was Gerrit Goorts er dit jaar ook weer bij voor het geval we een vastloper zouden krijgen op een zandbank. Vanwege het Hemelvaartweekend was het erg druk, maar op het dek, in de zon en uit de wind was het heerlijk toeven. Voor we er erg in hadden waren we al in het haventje van Schier, maar toen was het even wachten op de fietsen van Soepboer. Een volle boot voorzien van fietsen kost tijd. Maar gelukkig ging daarna niet iedereen de natuur in. Je hebt er ook bij die meteen een terrasje in het dorp opzoeken, maar niet de vogelwachters uit Uden. Aangezien het hoog water was, zaten er weinig vogels op het wad. Daarom gingen we via het jachthaventje richting kijkhut Westerplas. Daar viel de groep uiteen en in kleinere groepjes gingen (fietsten) we verder. Dat is ook comfortabeler, want met dertig personen tegelijk in een kijkhut wordt het al gauw te benauwd, ook al waait de wind er dwars doorheen. Er gaat ook minder tijd verloren met overleg. Na gepicknickt te hebben op een mooi plekje tussen het groen en de vogels, gingen we weer op pad met ons groepje van vijf. Plotseling hoorden we een Sprinkhaanzanger in het struikgewas of was het een Snor. Goed gekeken, geluisterd en foto’s gemaakt. De boeken erbij en de conclusie was uiteindelijk dat het toch een Sprinkhaanzanger was omdat het hier niet een biotoop voor een Snor was en het gezang van een Snor ook veel langer aan houdt dan dat van een Sprinkhaanzanger. Trots dat we er uit waren gekomen zonder de echte deskundigen bij ons in de groep te hebben fietsen we weer verder. Via een prachtige fietsroute gingen we richting Kobbeduinen. Hier moesten we onze fietsen stallen en te voet verder. We kwamen er ook een ander deel van de groep tegen, die al een wandeling had gemaakt en net weer wilde vertrekken. Omdat we toch enigszins bezorgd waren dat er iemand als een haas met onze fietsen vandoor zou gaan, hadden we met een paar koeien afgesproken dat ze er op zouden passen. Tijdens de rondwandeling kwamen er net vijf Lepelaars over gevlogen en een Bruine Kiekendief was aan het jagen, laag over het veld. Vrij ver weg in de struiken zat een vogeltje dat we niet meteen konden determineren, maar met dezelfde tactiek als bij de Sprinkhaanzanger kwamen we tot de conclusie dat het gewoon een Kneu was. Via de Kaap Kobbeduinen zijn we weer teruggegaan naar het beginpunt. De koeien hadden hun taak voortreffelijk uitgevoerd, zodat we onze tocht per fiets konden vervolgen richting het dorp. Eerst wilden we naar de vuurtoren gaan, maar het was al wat later en een kopje koffie bij hotel Van der Werff wilden we toch ook niet missen. Dit is het oudste en meest bekende hotel van Schiermonnikoog. Het interieur is in de oude stijl bewaard gebleven en de prijs van de koffie idem dito, te weten zestig cent voor een kopje inclusief bediening op het terras door de ober die erg veel gelijkenis vertoonde met oud VVD politicus Joris Voorhoeve. Na dit leuke en lekkere intermezzo gingen we nog eens langs het wad kijken hoe het met de waterstand was gesteld. Laag water en dus allerlei vogels aan het foerageren zoals Tureluur, Scholekster, Groenpootruiter, Zilverplevier en Steenloper. Wat opvalt is dat veel vogels zo anders en meestal ook mooier van kleed zijn dan tijdens de herfstexcursie in het najaar. Veel te snel was het weer tijd voor de boot. Gelukkig was er een extra terugvaart ingelast vanwege de drukte en het mooie weer en konden we een uur langer op het eiland blijven. De kapitein loodste de veerboot weer deskundig langs de zandbanken door de erg smalle vaargeul terug naar Lauwersoog. Tot onze schrik dachten we toch een vastloper te hebben toen de boot een kwartier stil kwam te liggen vlak bij de haven en de motoren uitgezet werden, maar dat was om ruimte te maken voor de uitgaande veerboot. Gelukkig maar. Terug op het vaste land was het maar een kort autoritje naar Kollumeroord. Daar werd ons, net als de eerste dag, weer een voortreffelijk diner geserveerd in de vorm van een barbecue. Niet zomaar een barbecue met een paar vette worstjes en een blaadje sla. Nee, het mocht met recht een diner genoemd worden, het was helemaal af. Na het eten gingen sommigen nog een wandeling maken in de rietvelden achter onze verblijfplaats op zoek naar Baardmannetjes met snorren en genieten van de ondergaande zon.
Zaterdag 31 mei 2013 (door John Hermans)
‘Rondje Lauwersmeer’ Voor het ontbijt van acht uur toch nog even met mijn fototoestel langs het riet achter ons onderkomen gelopen. De wilgen kunnen niet zo goed tegen het water en je ziet een hoop dode takken. Dit is meteen het eldorado voor de Grote Bonte Specht. Horen doe je hem hier niet zo veel, maar geregeld kwamen er Grote Bonte Spechten foerageren. Vanuit de hoge wilgen verder op hoorden we weer de Wielewaal zingen. Vooral in populieren en wilgen in vochtige bossen kom je nog geregeld Wielewalen tegen. Helaas zie je ze bij ons amper of niet meer, maar zoals gezegd in de omgeving van het Lauwersmeer is de Wielewaal rond deze tijd dagelijks te horen op meerdere plaatsen. Op vrijdagavond zagen we mooi de Snor boven in het riet zingen en ook nu kwam ik hier weer een zingende Snor tegen, iets verderop gevolgd door het nestje Baardmannetjes. Ongeveer vijf jongen en de adulte Baardmannetjes vlogen alle dagen in dezelfde hoek rond op zoek naar voedsel; een prachtig gezicht en een soort die wij niet alle dagen zien. Na het ontbijt stond vandaag op het programma een rondje Lauwersmeer. We besloten om tegen de klok in te rijden zodat we de meeste zon in onze rug zouden hebben. De eerste stop was tussen Kollumerpomp en Zoutkamp waar een verhoogde schuilhut (de Baak, red.) staat, maar eerst moest je hiervoor een eind langs een uitgestrekt rietmoeras lopen. Al snel zagen we de prooiovergave van een paartje Bruine Kiekendieven. Het mannetje jaagt en geeft, op kop vliegend, de prooi over aan het vrouwtje; ware luchtacrobatiek. Verder zagen we hier de soorten die bij het riet horen zoals de Rietzanger, Kleine Karekiet en Blauwborst. De Blauwborst is niet helemaal een rietsoort, want een vochtige omgeving met enkele bosschages is al voldoende maar in een omgeving met veel riet zie je beduidend meer Blauwborsten. Ook zagen we hier een voor ons bekende soort: de Roodborsttapuit. De volgende halte is de schuilhut bij het Jaap Deensgat. Voor vogelaars zijn dit, samen met de kijkhut bij Ezumakeeg, beroemde locaties waar jaarlijks allerlei zeldzame soorten worden waargenomen. Naar de hut wandelend zagen we in de bermen vele Gevlekte Rietorchissen staan. In de hut zagen we weer de broedende Boerenzwaluw die we tot op dertig centimeter konden benaderen. Na enige tijd zagen we ook weer de Reuzenstern. Dit is een bijzondere soort met een heel bijzonder verspreidingspatroon. Ze broeden in Turkije, de Kaspische Zee (in het Engels heet de soort dan ook Caspian Tern) maar heel vreemd ook in Finland. Ze overwinteren in Afrika en jaarlijks komen er enkele Reuzensterns langs gevlogen op weg terug naar hun broedgebieden in Finland. Het Lauwersmeer is hierbij een vaste pleisterplaats, maar verder zie je de soort weinig in Nederland. Tijdens ons verblijf zagen we elke dag een Reuzenstern, maar waarschijnlijk is dit steeds hetzelfde exemplaar geweest die hier meerdere dagen verblijft om aan te sterken om pas over enkele dagen weer verder te vliegen. Verrassend vond ik het groot aantal Bontbekplevieren dat we nog zagen. Ik verwacht dat dit de exemplaren zijn die nog gaan broeden in het hoge noorden. Hier ligt nu nog sneeuw en meestal beginnen ze pas half juni/eind juni daar te broeden. In het Lauwersmeer vinden ze volop voedsel om daarna de lange tocht te maken, snel een broedsel groot te brengen en daarna weer terug naar Nederland. Voor zo’n vogel zie je dat het Lauwersmeer net zo belangrijk is als zijn broedgebied. Hetzelfde geldt voor de Rosse Grutto’s die ook nog in behoorlijke aantallen aanwezig waren. Wel moet je goed kijken, want ook de Grutto was aanwezig. Rosse Grutto’s in een groep kun je herkennen doordat er diep roodbruine mannetjes aanwezig zijn samen met grijs gekleurde vrouwtjes. Bij de Grutto’s zie je dat ook de vrouwtjes enigszins rood gekleurd zijn zodat het verschil minder opvalt. Als je zo een groep Rosse Grutto’s ziet valt het verschil meteen op. Verder zie je dat bij de mannetjes Rosse Grutto de roodbruine kleur tot aan de staart doorloopt terwijl bij de Grutto dit maar tot onderkant borst doorloopt. Ook in de vlucht kun je het verschil gemakkelijk zien: Rosse Grutto’s hebben een compleet witte stuit terwijl Grutto’s altijd een zwarte eindband hebben. Let er maar eens op als je weer Grutto’s of Rosse Grutto’s ziet. Tijdens het ‘Rondje Lauwersmeer’ Ook zagen we nog enkele Kemphanen. Ze broeden nauwelijks nog in Nederland, maar ik denk dat deze Kemphanen ook nog naar het hoge noorden gaan om daar te broeden. De Kemphaan heeft een zeer opvallend voorkomen. Er zijn Kemphanen met zwarte en bruine kragen: de honkmannetjes. De Kemphanen met witte kragen worden satellietmannetjes genoemd. De honkmannetjes verdedigen een stukje toernooiveld tegen andere honkmannetjes en de sterkste mannetjes paren met de vrouwtjes. De satellietmannetjes worden door de honkmannetjes gedoogd op het toernooiveld en mogen ook geregeld paren; zeg maar de voyeurs onder de Kemphanen. Sinds enige tijd is het ook bekend dat er mannetjes zijn (hooguit 1-2%) die veel op vrouwtjes lijken, maar dus mannetjes zijn en paren met vrouwtjes, zeg maar de travestieten onder de Kemphanen. Zo zie je maar weer dat ook in de vogelwereld niets menselijk vreemd is. Ondertussen was het al voorbij de middag dus besloten we om naar de haven van Lauwersoog te rijden om een visje te gaan eten. Na de lekkere Kibbeling zijn we nog even het dorp Lauwersoog ingereden omdat hier al enkele dagen een Roodmus was gesignaleerd, maar helaas bleek deze vogel niet meer aanwezig. Daarna de Marnewaard bezocht. Door de week mag je hier niet komen, want het is een militair oefenterrein maar in het weekend is het wel toegestaan. Weinig te zien maar op het einde van de weg kom je uit bij een stuk buitendijks Gronings wad. Hier zagen we weer enkele typische wadbewoners zoals de Zilverplevier, Rosse Grutto, Bontbekplevier, Tureluur en de Eider. Na een korte tussenstop iets voorbij de sluizen van Lauwersoog gingen we naar onze laatste stop voor deze dag: Ezumakeeg. Dit is het mooiste stukje van het Lauwersmeer. Altijd zie je hier wel vogelaars die allerlei soorten vogels aan het waarnemen zijn. We begonnen bij het uitkijkscherm en hoorden van een vogelaar al meteen dat er een Rosse Stekelstaart te zien was. Dit is een Amerikaanse dwaalgast maar in dit geval denk ik dat het een ontsnapte vogel was, want de Rosse Stekelstaart was tot op enkele meters te benaderen. Ook op waarneming.nl stond de soort niet vermeld hetgeen meestal een teken is dat het een zogenaamde ‘escape’ (ontsnapte vogel) is. Toch is het een mooie eend met zijn knalblauwe snavel en inderdaad heeft een Rosse Stekelstaart een stekelstaart. Verder nog gezien; Pijlstaart, Rosse Grutto, Grutto, Brilduiker, Zomer- en Wintertaling. Tijdens het kijken kregen we te horen dat bij de andere vogelkijkhut iets verderop enkele Steltkluten aanwezig waren, dus vlug ingestapt en naar de hut gereden. Vanuit de schuilhut konden we van dichtbij twee Steltkluten bekijken maar ze vlogen snel weg. De rest van de tijd zagen we ze een eind verder zitten. De Steltkluut broedt de laatste jaren geregeld in Nederland en vooral in Ezumakeeg. Normaal is dit een soort die je tegenkomt in Frankrijk, Spanje, maar zoals al gezegd breidt de Steltkluut in noordelijke richting uit. Tussen de Steltkluten zagen we ook veel Kluten en eigenlijk vind ik dit een mooiere soort dan de Steltkluut. Terug bij ons onderkomen meldde Peter Vlamings dat er een Middelste Zaagbek zwom die we ook nog mooi konden waarnemen. Tijdens de barbecue hebben we nog mooi de dag weer de revue laten passeren. Het blijft altijd interessant; een ‘rondje Lauwersmeer’.
Zondag 1 juni 2014 (door Marlies Noy)
Om kwart voor zeven schoot ik uit bed. Snel naar buiten om de eerste sigaret te roken. Ik hoorde tientallen verschillende vogelgeluiden om me heen: Wat een schitterende ochtendaubade. Petra, Annie, Lia en ik bedachten vervolgens welke klusjes wij allemaal gingen doen als we hier een dag vrijwilligerswerk zouden doen: We zouden de buitenboel verven, de doucheknop en de stopcontacten repareren, de piepende deuren behandelen en wat stoelen neerzetten zodat je ergens je kleren op kan leggen. Nog genoeg te doen op Kollumeroord’. Maar ja, als je bekijkt hoeveel tijd Fokko en zijn collega’s erin gestoken hebben om ons te verwennen met overvloedige en heerlijke ontbijtjes en diners, dan vergeet je die kleine ongemakjes! Na het ontbijt pakten we onze koffers vast in omdat dit alweer onze laatste dag was. Om negen uur zaten we met zijn allen in de auto op weg naar een tweeënhalf uur durende boottocht over het Lauwersmeer. We kwamen aan bij het pittoreske haventje in Oostmahorn en ik zag Jelle Romkes en zijn vrouw Els (de schippers) al druk bezig met het lappen van de ramen van het schip genaamd ‘de Vlinderbalg’. Het bleek een prachtige oude boot te zijn en navraag leerde mij dat de boot stamde uit 1924. De boot was goed bijgehouden en je kon aan allerlei details zien dat hij een respectabele leeftijd had. Zelfs de koffiepot waar Els de koffie uitschonk was antiek. De meeste vogelaars gingen boven op het dek zitten in de open lucht. De boot voerde ons over het grote Lauwersmeer en we kwamen langs allerlei weilanden en polders. We zagen veel watervogels, variërend van eenden, meeuwen en waterhoentjes. Maar ons uiteindelijke doel was het ontdekken van de Zeearend! Jelle trof deze reusachtige roofvogel meestal aan op zijn excursietochten. En ja hoor: Hij ontdekte hem, zittend hoog in een boom ergens ver weg in een bosrand. Op ons verzoek zette hij de boot een kwartiertje stil en de verrekijkers werden allemaal op scherp gezet. Ik kon hem met mijn kijkertje niet zo heel goed zien, maar zag wel dat het een enorme vogel moest zijn! Zijn vleugelspanbreedte is tweeënhalve meter. Na deze ontdekking voeren we op ons gemak weer terug naar het haventje. Het was een mooie tocht, waarbij we gelukkig niet onderweg zijn gestrand (net als vorig jaar). Hierna reden we naar het uitkijkpunt waar we eerder al zo veel prachtige vogels zagen: Vogelkijkpunt Ezumakeeg. We posteerden ons weer voor of op de twee brede banken. Peter Noy’s aanvankelijke vreugde bij de ontdekking van de zeer zeldzame Rosse Stekelstaart werd getemperd door de ontnuchterende opmerking van John dat dit een tamme eend was die ontsnapt moest zijn uit een volière of dierentuin. Ze komen hier niet voor in de vrije natuur. We zagen ook een Blauwborst met zijn twee jonkies even verderop op een zijweggetje. Mooi gezicht! In de verte hoorden we het onmiskenbare geluid van een Roerdomp. Ook de Kleine Karekieten lieten zich van hun beste kant horen. De Steltkluten waren ook weer van de partij. Ineens veerde Sjan Noy op. Ze schreeuwde het uit: “Een Zeearend, een Zeearend…!” Warempel, ze had gelijk. Hoog in de lucht zeilde duidelijk, met het blote oog zichtbaar, een Zeearend. Sjan was terecht trots op ‘haar ontdekking’. Even later ontwaarden we nog een Zeearend in de lucht! Een vogel met een ‘sterretje’. Gerrit beweerde even later bij hoog en laag dat hij drie Zeearenden had gezien. Ach; een meer of minder, wat maakt het uit. De afkorting ‘BBZ’-tje werd weer gebruikt om aan te geven dat dit weer een hoogtepunt was! Verderop in de vogelhut konden we nog meer watervogels ontdekken. Om half drie was het weer tijd om naar de groepsaccommodatie te gaan waar we onze tassen weer in de auto’s laadden. De meesten van ons dronken nog wat op het terrasje en we bedankten Fokko met een bos bloemen en Peter Noy benadrukte nog maar eens hoe Fokko en zijn collega’s ons hadden omringd met goede zorgen. Fokko reageerde met de woorden dat wij in zijn ‘top 5’ voorkwamen. Hij bedoelde daarmee dat wij fijne gasten waren waar hij geen omkijken naar had: ‘s morgens al vroeg weg en ‘s avonds laat terug! Namens al de excursiegangers bedankte ik Peter met een bloemetje en presentje voor zijn voortreffelijke organisatie van de geslaagde voorjaarsexcursie naar het Lauwersmeer. Het was weer een excursie om in te lijsten.
Vogelwaarnemingen Hemelvaartexcursie naar Friesland 2014 (Arend Vermaat)
| 01. Aalscholver | 22. Fuut | 43. Huiszwaluw | 64. Nachtegaal | 85. Snor | 106. Wespendief |
| 02. Appelvink | 23. Gaai | 44. IJsvogel | 65. Nijlgans | 86. Spotvogel | 107. Wielewaal |
| 03. Baardman | 24. Gele Kwikstaart | 45. Kauw | 66. Nonnetje | 87. Spreeuw | 108. Wilde Eend |
| 04. Bergeend | 25. Geoorde Fuut | 46. Kemphaan | 67. Oeverzwaluw | 88. Sprinkhaanzanger | 109. Winterkoning |
| 05. Blauwborst | 26. Gierzwaluw | 47. Kievit | 68. Pijlstaart | 89. Staartmees | 110. Wintertaling |
| 06. Blauwe Reiger | 27. Grasmus | 48. Kleine Karekiet | 69. Pimpelmees | 90. Steenloper | 111. Witte Kwikstaart |
| 07. Boerenzwaluw | 28. Graspieper | 49. Kleine Mantelmeeuw | 70. Purperreiger | 91. Steltkluut | 112. Wulp |
| 08. Bontbekplevier | 29. Grauwe Franjepoot | 50. Kleine Zilverreiger | 71. Putter | 92. Stormmeeuw | 113. Zanglijster |
| 09. Bonte Strandloper | 30. Grauwe Gans | 51. Kluut | 72. Reuzenstern | 93. Tafeleend | 114. Zeearend |
| 10. Boomkruiper | 31. Grauwe Vliegenvanger | 52. Kneu | 73. Rietgors | 94. Tapuit | 115. Zilvermeeuw |
| 11. Bosrietzanger | 32. Groenling | 53. Knobbelzwaan | 74. Rietzanger | 95. Tjiftjaf | 116. Zilverplevier |
| 12. Braamsluiper | 33. Groenpootruiter | 54. Koekoek | 75. Roek | 96. Torenvalk | 117. Zomertaling |
| 13. Brandgans | 34. Grote Bonte Specht | 55. Kokmeeuw | 76. Roerdomp | 97. Tuinfluiter | 118. Zwarte Kraai |
| 14. Brilduiker | 35. Grote Lijster | 56. Koolmees | 77. Roodborst | 98. Tureluur | 119. Zwarte Roodstaart |
| 15. Bruine Kiekendief | 36. Grote Mantelmeeuw | 57. Krakeend | 78. Roodborsttapuit | 99. Turkse Tortel | 120. Zwarte Specht |
| 16. Buizerd | 37. Grote Zilverreiger | 58. Krombekstrandloper | 79. Rosse Grutto | 100. Veldleeuwerik | 121. Zwarte Stern |
| 17. Grote Canadese Gans | 38. Grutto | 59. Kuifeend | 80. Rosse Stekelstaart (esc.) | 101. Vink | 122. Zwarte Zee-eend |
| 18. Eider | 39. Havik | 60. Lepelaar | 81. Rotgans | 102. Visarend | 123. Zwartkop |
| 19. Ekster | 40. Heggenmus | 61. Meerkoet | 82. Scholekster | 103. Visdief | |
| 20. Fazant | 41. Holenduif | 62. Merel | 83. Slobeend | 104. Waterhoen | |
| 21. Fitis | 42. Huismus | 63. Middelste Zaagbek | 84. Smient | 105. Waterral |