Vogelwacht goes Morocco 2010

Alvorens we van dag tot dag een beschrijving geven, eerst iets over Marokko. Marokko is een land in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische oceaan, grenzend aan Algerije en de (betwiste) Westelijke Sahara. De staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk op 2 maart 1956. De hoofdstad van Marokko is Rabat. Andere belangrijke steden zijn Casablanca, Fez, Marrakesh, Agadir en Tanger. Marokko is een monarchie, sinds 23 juli 1999 is Mohammed VI de koning van Marokko.

Vogels van Marokko

Marokko is een bijzonder vogelrijk land in Noord-Afrika door zijn grote verscheidenheid aan verschillende landschapstypen. We hebben kust, bergen en woestijn bezocht. Door deze grote verscheidenheid zijn maar liefst 452 soorten waar te nemen, waarvan er 209 soorten broeden in Marokko. De meeste zijn te vinden ten noorden van het Atlasgebergte, vanwege het milde klimaat en de afwisseling. In de Sahara zijn de soorten en aantallen veel kleiner. Daarnaast trekken elk jaar miljoenen vogels door Marokko naar hun noordelijke broedgebieden. Vanaf maart tot in mei zijn deze trekvogels in het voorjaar te bewonderen. In Marokko hebben we een aantal vogels gezien die we ook van Spanje kennen; Provençaalse Grasmus, Zwarte Tapuit en Blauwe Rotslijster. Maar in het Atlasgebergte zien we soorten als; Alpenkraai, Rode Rotslijster en Alpenheggemus, maar ook de Woestijnvink en de Atlasgrasmus, welke beiden in de woestijn overwinteren. Een aantal soorten zijn buiten Marokko nauwelijks of niet te zien; buiten de zeer zeldzame Heremietibis zijn dit de Grauwe Buulbuul, Zwartkruintsjarga, Witbandleeuwerik, Diksnavelleeuwerik, Diadeemroodstaart, Woestijnmus, Atlasgrasmus en de Lannervalk.

Dinsdag 6 april

We verzamelden om 12.00 uur bij de Groenhoeve om naar Weeze te gaan. Om 15.00 uur vertrok het vliegtuig naar Marrakech, waar we om 16.35 (lokale tijd) landen. We hadden drie 9-persoonsbusjes gehuurd bij Budget car rentals. Ze stonden ons al op te wachten, dus we hadden hoop dat we snel in de busjes zouden zitten. Dit bleek niet het geval, de gigantisch grote borgstelling en de vele papieren die ingevuld dienden te worden, zorgden voor nodige oponthoud. Ondertussen stond de groep in de hal te wachten, maar konden we al wel een Huisgors noteren. Na 1,5 uur konden we eindelijk de busjes in. Portofoons uitgedeeld, zodat we contact met elkaar hebben. Helaas was het al donker geworden, zodat we van het ongetwijfeld schitterende uitzicht niet konden genieten. We gingen op weg naar Oukaimeden, dit ligt 70 kilometer ten zuiden van Marrakech in het Atlasgebergte. Uiteindelijk komen we, waarschijnlijk via een omweg bij ons onderkomen Club Alpin de Francais aan. Een soort jeugdherberg. Na het eten hebben we gauw de bedden opgezocht.

Woensdag 7 april

De meeste zijn al om 6.00 uur opgestaan om te gaan vogelen. In Marokko is het rond deze tijd om 6.00 uur licht en om 19.00 uur donker. Oukaimeden is in de winter een skioord. We zijn richting de skiliften gelopen. Boven in de toppen van de berg ligt nog een beetje sneeuw. We zien vrij snel de Rotsmussen, met hun gele bef. In het dorp zijn Grote Lijster en de Zwarte Roodstaart te zien. Bij de eerste stoeltjeslift aangekomen zien we Alpenkraaien. Iets verderop zijn van zeer dichtbij een 20 Rode Woestijnvinken te zien. Voor velen een nieuwe soort. Ook zien we de Alpenkauw met zijn mooie gele snavel. Ook zijn hier Atlasstrandleeuwerikken te zien die hier broeden, het is een ondersoort van de Strandleeuwerik die wij in de herfst en winter langs de kust kunnen zien. In een tuin van de laatste huisjes van de bebouwing komen we een Pimpelmees tegen, ook dit is een ondersoort en wordt wel de Maghrebpimpelmees genoemd en een AtlasVink. Op een telefoonpaal is de Seebohms Tapuit mooi te zien. Deze soort werd lang als ondersoort van de Tapuit gezien. Het verschil is dat het mannetje een geheel zwart gezicht heeft en veel lichter op de buik is. De tijd gaat snel, zodat we terug moeten voor het ontbijt. Bij een meertje zit de Grote Gele Kwikstaart. Bij het ontbijt liet Louis foto’s zien van de Levaillants Specht die hij in het dorp gemaakt had. Deze zeldzame soort, lijkend op een Groene Specht wilden wel meer deelnemers zien, echter tevergeefs. We zouden om 9.00 uur aanrijden, want we hadden nog een lange rit voor de boeg naar Ouarzazate. Willy was echter zijn sleutels kwijtgeraakt. Afijn, na een tijd zoeken toch gevonden en konden we gaan. We reden het dorpje uit en zagen vrijwel meteen grondeekhoorns. Bij het kijken naar deze grappige beestjes zagen we ook Roodstuitzwaluwen, Rotsmussen en Arendbuizerden. Een Barbarijse Patrijs zit ook op de rotsen. Door een prachtig landschap rijdend zien we vanuit de auto een Barbarijse Valk. Deze lijkt op de Slechtvalk maar is iets kleiner en rood van kleur. Weer een stukje verder (het schoot niet echt op) zagen we prachtige Diadeemroodstaarten. Deze waren aan het baltsen. Er zijn door de fotografen leuke plaatjes geschoten van deze soort. We zaten nog in de bergen en er was volop naaldhout. Hier waren dan ook volop Zwarte Mezen en Europese Kanaries te zien. Ook een Dwergarend en weer enkele Arendbuizerden konden we waarnemen. In een dorpje konden we provisorisch tanken d.m.v. grote plastic flessen en een trechter. Beneden aangekomen wordt het gebied wat opener. In het landbouwgebied zien we onder andere Klapekster, Roodkopklauwier en Grauwe Gors. Bij een brugje gestopt voor de Bijeneter. Kinderen hadden net een Bijeneter gevangen die ze na ons verzoek weer loslieten. Een Huisgors liet zich hier nog mooi zien. We moesten van hieruit weer over een bergpas om naar Ouarzazate te gaan. Deze pas heet de Tizi-n-Tichka pas en ligt op een hoogte van 2260 meter. Vooraf hebben we nog inkopen gedaan, wat we in de bergen nuttigen. Hier zagen we nog mooi een landschilpad een een Oostelijke Blonde Tapuit. Voordat we hier echter komen hadden we gelezen om te stoppen bij Toufliath. Iets buiten het dorpje zou de Levaillants Specht goed te zien moeten zijn. We hebben geluk, allen hebben nu ook deze soort gezien. Ook een Zwarte Mees zat hier en ook een Atlas Kruisbek, een ondersoort van onze Kruisbek. Bij de pas konden enkele het niet nalaten om enige souvenirs te kopen. Het uitzicht is hier geweldig. Dat vond ook een Raaf die mooi voorbijkwam zeilen. Weer naar beneden rijdend stoppen we voor een Zwarte Tapuit. Dit beestje liet zich geweldig fotograferen. Al kijkend ziet John opeens een honderdtal Zwarte Wouwen boven ons. Deze zijn op trek naar het Noorden. En we hebben nog meer geluk een Vale Gier, toch zeldzaam in Marokko, komt over. In het donker bereiken we Ouarzazate. Een grote stad, waarbij ook nog de navigatie was uitgevallen. Maar tijdens het zoeken naar het hotel zagen we toch nog een paar Woestijnvinken. Na veel vragen en verkeerd rijden was er een vriendelijke Marokkaan die ons naar het hotel Amlal in Ouarzazate leidde. Na de kamers verdeeld te hebben, kon gegeten worden. We merken wel dat we in een islamitisch land zitten, er wordt geen alcohol geschonken.

Donderdag 8 april

We werden al vroeg wakker geschreeuwd door het metalen geluid van de imam uit de speakers vlak bij het hotel. Enkele hebben voor het ontbijt in de stad een rondje gemaakt. De Huisgors kom je hier overal tegen. Europese Kanaries waren er volop aan het zingen. In een palm zat ook nog een Palmtortel. Na het ontbijt op weg naar Boumalne du Dades. Iets buiten Ouarzazate is een waterreservoir aangelegd, waar het volgens de boeken leuk vogelen is, mits er water in staat. Dit was het geval, echter de juiste weg ernaar toe vinden was niet eenvoudig. In het begin reden we een verkeerde weg in, dit was echter op vogelgebied niet verkeerd. We zijn hier al in een halfwoestijn, een open landschap met zeer stenige ondergrond. Vrijwel meteen zagen we een Woestijnvink, Woestijnleeuwerik en Woestijntapuit. Wat verderop zagen we ook Groene Bijeneters. John was hier al meer geweest en wist uiteindelijk ons te loodsen naar de goede afslag, zodat we bij het water aankwamen. Er zaten Futen op het water en een Ralreiger en Zilverreiger stonden in de rietkraag te fourageren. Na een klein eindje gewandeld te hebben zagen enkele van ons Marmereenden wegvliegen. Dit ging echter zo snel, dat we hier niet tevreden over waren. Wel hebben we allen goed de Roodkeelpieper, Rietzanger, Gele Kwikstaart en Kuifleeuwerik kunnen zien. Bij het weggaan laat het Steenuiltje zich nog bewonderen en een grote hagedis met felrode rug. ’s Middags ontbijten we altijd onderweg langs de kant. Maar om dit te kunnen moet er wel eten ingeslagen worden. De dorpjes waar we doorheen rijden, hebben geen van allen een supermarkt. Er zijn gelukkig wel genoeg smalle winkeltjes, waarbij aan de voorkant staand het spul gekocht moet worden. We beheersen niet de taal, maar met handgebaren en dergelijke lukt het ons om aan de nodige proviand te komen. Iets buiten het dorp een afgelegen weg ingeslagen en daar een picknickplek ingericht. Het brood, een soort ronde schijven, smaakt voortreffelijk. Met sardientjes, jam en tonijn een goede maaltijd. Tijdens het eten wordt ook nog gevogeld. Hop, Zomertortel, Huisgors en Grasmus kunnen we weer bijschrijven. Aangekomen in Boumalne zijn we niet eerst naar het hotel gegaan, maar naar de steenwoestijn, genaamd Tagdilt. Hier slaan we de Dagdilt track in, een onverharde weg door dit immense gebied. Met onze busjes goed te berijden. Wat een gebied, helaas wordt het ook als vuilnisbelt gebruikt. Aan speciale vogels echter geen gebrek. Roodstuittapuiten, Kleine Kortteenleeuwerikken, de zeldzamere Diksnavelleeuwerikken en de Temmincks Strandleeuwerikken zijn hier volop te zien en door enkelen van ons gefotografeerd. Echt schuw zijn de vogels niet, zodat we haarscherpe beeldvullende plaatjes overgehouden hebben. Het is hier ook warm, zodat ook de roofvogels volop te zien zijn, echter zeer hoog. Naast Lannervalk, hebben we ook Zwarte Wouw, Slangenarend en Grauwe Kiekendief gezien. Tegen de schemering togen we naar ons onderkomen Auberge de Soleil blue in Boumalne. Een aanrader als je hier in de buurt bent. Oosters aandoende kamers, die ruim opgezet zijn. Na het kwartier maken, konden we aanschuiven aan een grote tafel en kon het eten beginnen. Hier werd wel wijn en bier uitgeserveerd, wat er bij ons goed inging. Na een uitstekend diner was er nog vertier met traditioneel tromgeroffel. Miriam en Henk zijn ware talenten. Voor onze doen gingen we laat in bed.

Vrijdag 9 april

Weer vroeg op om naar Tagdilt te gaan. Nu zien we de Witbandleeuwerikken volop, een soort die we gisteren niet gezien hebben. Naast deze ook weer volop Roodstuittapuiten, Diksnavelveldleeuwerikken en Kortteenleeuwerikken. Opeens staan we voor een droge rivierbedding. De auto’s laten het niet toe om hier doorheen te gaan. We moeten ook terug voor het ontbijt. Op de terugweg zien we ineens een groep Renvogels voorbijvliegen. Ook dit ging te snel, dus maar hopen dat we deze soort meer gaan zien. Het ontbijt was goed. Bij het inladen van de auto’s zagen we boven ons Vorkstaartplevieren. Ook nu zouden we weer de Tagdilt ingaan, echter namen we de nieuwe Tagdilt Track. Een enigszins verharde weg die het gebied ingaat. We zagen al enkele Renvogels. Bij het verlaten van deze verharde weg en het rijden op een zandpad zagen we nog meer Renvogels, welke te fotograferen waren. Ondertussen kwam er een herder voorbij met dromedarissen in plaats van geiten. Een leuk gezicht. In de verte zagen we een ruïne, dus daarnaartoe gereden. Maar liefst 3 paar Woestijntapuiten broeden in de holten van de ruïne. Ook de Huisgors was hier mooi te zien, evenals een grote schorpioen. Het begon middag te worden, zodat we in Boumalne inkopen gedaan hebben voor de lunch. Iets buiten Boumalne ligt de Gorges du Dades, een nauwe bergkloof, die interessant is voor vogels. In de vallei hebben we geluncht. Ook hier kwam een verkoper zijn waar weer proberen te slijten. Ooievaars volop in dit groene kleinschalige landbouwgebied. Nadat de buik vol was, zijn we via haarspeldbochten naar boven gekropen met de auto’s. Op het hoogste punt gestopt, hadden we een prachtig uitzicht over de Gorge. We konden mooi een Havikarend waarnemen, die gebruik maakt van de opstijgende lucht. Een ober sprak ons aan in het Nederlands, dit bleek een student te zijn die Nederlands studeerde in Marokko!!! De student wist wel te vertellen dat verderop de kloof nog nauwer was. Dus hier zijn we naar toe gereden. Wat een zicht. Mooi een Grote Gele Kwikstaart gezien. Van hieruit zijn we dezelfde weg weer teruggereden. Halverwege bij fraai gevormde rotsen (een soort vingers) waren Blauwe Rotslijsters mooi te zien. De fototoestellen maakten overuren. Het hotel was weer Auberge du Soleil blue. Ook nu was het eten weer voortreffelijk. Marian had echter maagproblemen. Zou dit een voorteken zijn voor meer?

Zaterdag 10 april

Vandaag een lange rit op het programma. We gingen naar Merzouga gelegen aan een zandwoestijn. Onderweg zijn we enkele malen gestopt. Het landschap wordt steeds droger. Iets voorbij Boumalne zien we geweldig de trek van Gierzwaluw naar onze streek. Enkele Kortteenleeuwerikken en een Kuifleeuwerik zien we foerageren. Tussen twee bergkammen die noord-zuid gesitueerd zijn vliegen honderden Gierzwaluwen met ertussen enkele Huiszwaluwen richting noorden. De stroom blijft maar doorgaan. Hier zijn Gierzwaluwen bij die over een aantal weken bij ons rondvliegen, ongelofelijk toch. Bij wat huizen zijn we gestopt en hebben mooi de Witkruintapuit en de Palmtortel kunnen waarnemen. Bij een brug over een watertje zien we Groene Bijeneters en de Marokkaanse Kwikstaart. Deze lijkt op onze Witte Kwikstaart, maar heeft een zwarte streep door de ogen lopen. Ook zagen we hier een Vorkstaartplevier en een Kleine Plevier. In Erfoud, een drukke stad hebben we inkopen gedaan. We hadden enorm veel bekijks en ons werd aangeraden om niet met de busjes naar de woestijn te gaan. Dat dit niet waar was stond gelukkig ook in de beschrijvingen en dus hebben we hier geen acht op geslagen. De weg die ons de woestijn inleidt was nog steeds verhard. We gaan overnachten in Hotel Cafe Yasmina in Erg Chebbi. Dit hotel ligt tegen een zandduin aan. Op een gegeven moment zien we de afslag aangegeven. Hier moesten we wel van de harde weg af, de grindweg was echter goed te berijden, alhoewel door spoorvorming er ribbels gevormd waren, die rustig rijden noodzaakten. Een prachtige kale omgeving zagen we voorbijtrekken. Omdat je hier ver kan kijken, zagen we ons hotel van verre liggen. Iets voor het hotel gestopt voor de Bruinnekraven die hier op de grond zaten. Miriam was nog steeds goed ziek, zodat we eerst zorgden dat Miriam in het hotel kon blijven. Wij zelf wilden eerst naar de wadi daar in de buurt. Echter de eigenaar van het hotel, ook een vogelaar, stelde voor om een jeepsafari door de woestijn te maken. Hij zei dat we gegarandeerd de Kraagtrap te zien zouden krijgen. Hier waren we wel voor in. Om vier uur stonden vier jeeps gereed voor de safari. Met een grote snelheid reden we door de steenwoestijn. Een oneindige vlakte, zo lijkt, waar je ge makkelijk kan verdwalen. De gidsen kennen echter elk struikje en steen. Na een half uur zagen we een Kraagtrap lopend. Dit was echter nog ver weg, zodat we op een andere plek gingen kijken. Hier zat een Kraagtrap op de grond. Een perfecte camouflage, het kostte nog de nodige moeite om de soort te waarnemen. Hoe weten deze gidsen dit dier te vinden? Het antwoord hierop hebben we gezien. De beestjes worden constant in de gaten gehouden door een jongen op een rood fietsje. Deze staat in contact met de jeeps en zo weet men de juiste plaats. Nog verder gereden zagen we een Rosse Woestijnleeuwerik en ook een Woestijngrasmus. Hier zijn mooie plaatjes van geschoten. Hierna zijn we naar een herdernederzetting gereden, waar in een boom de Woestijnmus te zien was. Het was echter al zo donker geworden, dat fotograferen moeilijk werd. In een half uur is het daar pikdonker. Dus de laatste kilometers hebben we in het donker afgelegd. Nog geluisterd naar de Moorse Nachtzwaluw, echter helaas niet gehoord. Het eten smaakte voortreffelijk. Hotel Yasmina is een prachtig hotel, midden in de woestijn met zelfs een zwembad. Henk en Will hebben het zwembad nog uitgeprobeerd. De meesten zijn echter snel naar bed gegaan. Wij moesten echter eerst nog een vleermuis verwijderen die boven het bed van Jos hing. Een geweldige dag was weer ten einde.

Zondag 11 april

Om 5.00 uur opgestaan en om 5.30 uur vertrokken naar de wadi in de buurt van Merzouga, genaamd Dayet Srij. We zien het water liggen, maar pakken de verkeerde afslag. Uiteindelijk komen we aan bij het meer. Maar het begint te regenen in de woestijn, ook dat gebeurt. Het is echter maar een bui. We zien op het meer eindelijk goed de Marmereenden, maar ook Flamingo, Strandplevier, Casarca, Lachstern, Kokmeeuw, Meerkoet, Steltkluut en Dodaars. Op de weg terug zijn we langs het zandduin genaamd Erg Chebbi gereden. Diverse hotels en kleine nederzettingen liggen aan de voet van het duin. We stoppen bij een rij Dadelpalmen. Hier wordt zelfs een beetje landbouw bedreven. Een stroompje water wordt via irrigatiekanaaltjes naar de veldjes geleidt. Enkele kinderen boden fossielen aan als souvenir. In het hotel hebben we ontbeten. Vervolgens hebben we nog genoten van de omgeving. Sommigen hebben nog even gekeken naar de Spaanse ringers, die aan de voet van het hotel hun ringplaats hebben. Leuke soorten als Vale Spotvogel en Bergfluiter werden gevangen, gewogen, gemeten en geringd. Ook het verschil tussen een Balearische Klauwier en Roodkopklauwier werd getoond. Deze klauwieren werden kilometers verder pas losgelaten omdat ze anders de vogels uit de netten probeerden te vangen. 213 Ringplaats 214 Balearische Klauwier en Roodkopklauwier 215 Balearische Klauwier Rondom het hotel zagen we ook prachtig een Witkruintapuit, Turkse Tortels en ook de Woestijnklapekster Iets buiten het hotel hebben we de groepsfoto gemaakt met Erg Chebbi op de achtergrond. We reden de onverharde weg af en bij het laatste bosje zijn we nog gaan kijken. We zien denken we een Rosse Woestijnleeuwerik, er was echter bij een enkeling een kleine twijfel. De vogel is gefotografeerd en thuis door Marc geplaatst op internet. Marc kreeg al snel te horen dat dit geen Rosse Woestijnleeuwerik was, maar de zeldzame Dunns Leeuwerik. Deze nomadisch voorkomende vogel zit normaal ten zuiden van de Sahara. Ik heb bij een aantal vogelexperts die bekend zijn met de fauna van Marokko geïnformeerd en wat blijkt, dit is de eerste waarneming van deze vogel hier. Enkele Oostenrijkse vogelaars hebben later deze vogel ook hier gemeld in dezelfde tijd. We hadden nog een lange weg te gaan naar ons hotel Amlal in Ouarzazate. In een klein dorpje hebben we nog inkopen gedaan voor de picknick. De picknick was zeer comfortabel onder een betonnen afdak, waar waarschijnlijk de geiten te drinken krijgen. Na de picknick werdt er nog even een woestijnleeuwerik en Woestijntapuiten op de foto gezet. Net voor Ouarzazate zijn we weer bij het meer wezen kijken, het was al bijna donker. We hebben niet veel gezien, wel worden de rietkragen gebruikt als slaapplek voor zwaluwen. Huis-, Boeren, - en Oeverzwaluwen waren in grote getale aanwezig. We werden weer hartelijk begroet in hotel Amlal in Ouarzazate. Het eten smaakte weer prima. Sommige zijn de stad nog even ingegaan voor souvenirs. Onderhandelen over de prijs gaat onder genot van thee. De meesten zijn echter na het eten direct in bed gegaan.

Maandag 12 april

Ook vandaag een lange rit op het programma naar Agadir. We zijn bijtijds aangereden. Eerst moesten we een bergpas over, een prachtige omgeving. Bij Renvogels werd gestopt, in de buurt was een klein watertje, waar Kortteenleeuwerikken en Woestijnvinken aan het drinken waren. In een dorpje weer inkopen gedaan. Vlak voor Tafingoult hebben we in het arganabos geluncht. Arganabossen lijken op de kurkeikenbossen van de Extremadura in Spanje. Argana komt van het woord 'Argania Spinosa', een boom die alleen nog in het zuiden van Marokko groeit, de enige plek ter wereld waar de boom nog overleeft. Unesco heeft de gebieden rondom waar de argania groeit tot werelderfgoed uitgeroepen. Aan de argania boom groeien noten waarvan arganaolie wordt geproduceerd, dit is een zeldzame olie. De Argania Spinosa groeide al 25 miljoen jaar geleden. Elke boom kan 400 jaar oud worden. Dankzij wortels die tot 30 meter diep kunnen, overleeft de boom de grote hitte van de woestijn. De Westelijke Orpheusgrasmus hebben we hier goed kunnen waarnemen. Iets verderop zijn we een weg ingereden richting Tafingoult. De weg was wat minder goed, zodat we gestopt zijn en te voet de omgeving verkend hebben. Mooi stukje landschap, waar we Putter, Roodkopklauwier, Vink, Rosse Waaierstaart, Woestijntapuit en Diadeemroodstaart tegen kwamen. Iets voorbij Oulad Berehil zou een weg naar links goed zijn voor diverse roofvogels. Dit viel tegen, buiten Torenvalk, Huisgors, Zomertortel en Zwarte Spreeuw hebben we niet veel gezien. Terugrijdend om de doorgaande weg naar Agadir op te gaan hadden we meer geluk. Een groep van zo’n 40 Ooievaars was bezig om op thermiek op de juiste hoogte te komen. We stonden dit tafereel te bekijken en plotseling zagen we een grote roofvogel. Dit bleek een Savannearend te zijn. Volgens de boeken kon je deze soort hier tegenkomen, maar was het zien niet altijd gegarandeerd. Het gebouw langs de weg herbergde ook enkele Huisgierzwaluwen. We hebben zelfs de nesten kunnen zien. En het geluk was nog niet op, een Grijze Wouw liet zich mooi bewonderen. Het beestje was zelfs aan het bidden. Iets voorbij Taroudant gaat de weg de Sousse over. Volgens de verkregen informatie zou het een interessante plek moeten zijn. Wij hebben echter niets gezien. In Agadir reden we behoorlijk fout. Een vriendelijke Marokkaan is met ons meegereden om het hotel Pergola aan te wijzen. Met een taxi, die wij uiteraard betaald hebben, is deze persoon weer teruggereden. Moe en laat zijn we aan het diner gestart en was iedereen al snel gaan slapen.

Dinsdag 13 april

Na het ontbijt zijn we eerst naar Cap Rihr gereden. Bij de vuurtoren heb je een uitstekend overzicht over de zee. Hier worden veel zeevogels waargenomen. We zien zeer veel Jan van Genten langstrekken, maar ook de Kuhls Pijlstormvogel komt in groten getale voorbij. We zien ook nog een Kortteenleeuwerik, die toch als woestijnvogel bekend staat. De kust volgend zijn we naar Tamri gereden. Hier moeten de Heremietibissen zitten. Van deze vogelsoort zijn er wereldwijd maar twee levensvatbare kolonies over. Heremietibissen komen alleen nog in Marokko voor. Het aantal vogels bedraagt momenteel ongeveer 250 vogels. Aan het begin van de monding zitten ze vaak, echter nu geen vogel te zien. We zijn Tamri doorgereden en buiten Tamri gestopt. Ook hier geen Heremietibissen. Wel zagen we mooi een Barbarijse Valk. We wilden omkeren, bij een politiepost zijn we toch een onverhard pad ingereden en hebben daar de auto geparkeerd. Naar beneden kijkend op de monding zagen we gelukkig eerst 5 en uiteindelijk 7 vogels zitten. Bij het voorzichtig fotograferen van deze zeldzame vogels vloog nog een Afrikaanse Raaf voorbij. We zijn dezelfde weg teruggereden naar Agadir. Hier hebben we boodschappen gedaan en zijn we doorgereden om naar Oued Massa (de monding van de rivier Massa) te gaan. Dit is een park, waar je een heel eind met de auto in kan. Op het eind hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan lunchen. Het duurde echter niet lang voordat we een Barbarijse Patrijs en de Zwartkruinsjagra in beeld kregen. Er zaten hier ook veel Graszangers, die we van zeer dichtbij konden waarnemen. Tijdens het eten kwam er nog een zwerm bijen voorbij. Een jongen op een ezel waarschuwde ons om voorzichtig te zijn, dit waren agressieve bijen. Gelukkig vlogen ze snel voorbij. De overgebleven potten jam hebben we bij deze jongen achtergelaten. We zijn lopend naar het eind van de monding gegaan. Hier zagen we Casarca, Lepelaar, Diadeemroodstaart, Wielewaal en Putters. Het park uitrijdend zat een Steenuil op een stenen muurtje. Volgens de informatie waren hier ook regelmatig Grielen te zien. Toy had deze in de gaten, zodat we allen mooi de Griel konden zien. Bij het wegrijden vlogen de enige Zwartbuikzandhoenders langs die we gezien hebben. Bij een veldje zijn we gestopt om de Maghrebekster te fotograferen. Deze lijkt op onze Ekster, maar heeft een helderblauwe vlek bij het oog. We zijn teruggereden naar Agadir. In de buurt van ons onderkomen ligt hier de monding van de Sousse (Oued Sousse). Helaas wordt al het afval lijkt wel van Agadir hier geloosd. Een verschrikkelijke rioollucht komt ons tegemoet. Voor de vogels maakt het echter minder uit. Schijnbaar is er genoeg voedsel te vinden. We zien Flamingo’s, Ooievaar, Lepelaar, Lachstern, Dunbekmeeuw en zelfs een Reuzenstern. De zon begon al te zakken. We waren aan de achterzijde van het paleis van de koning. Volgens de boeken loopt er een weg en kan je de auto hier parkeren. De Koninklijke wachters dachten hier anders over en sommeerden ons om te draaien. Uit het zicht van deze lieden hebben we toch de auto geparkeerd. Buiten de vele muggen zagen we hier ook zeer fraai een Steenuil en Grutto’s. In het schemer hebben we ook de Moorse Nachtzwaluw nog gehoord. Het eten in hotel La Pergola was weer voortreffelijk, wat smaakt dit goed na een dag in het veld te zijn.

Woensdag 14 april

Vroeg op, om naar het vliegveld van Agadir te gaan. Het inleveren van de auto’s zorgde nu ook weer voor het nodige oponthoud. Toch zaten we gelukkig allen op tijd in het vliegtuig en kon de terugvlucht naar Weeze beginnen. Deze keer vlogen we terug over de Alpen, waar we konden zien dat er nog veel sneeuw lag. Om 16.00 uur landen we op Weeze en gingen allen huiswaarts. We kunnen weer terugzien op een geslaagde reis, met bijzondere vogels. Tijdens deze dagen hebben wij 163 vogelsoorten gezien, hierbij alle soorten: