Uilenexcursie
Op vrijdagavond 20 januari zaten de meeste mensen lekker warm thuis. En ik kan ze geen ongelijk geven, want het was om 9 uur ‘s avonds best koud op de parkeerplaats van Natuurcentrum de Maashorst. Daar hadden 8 leden zich verzameld voor een uilenexcursie. Hans van den Heuvel wierp zich deze avond op als gids voor deze excursie in het donker.
Op de parkeerplaats werden we al meteen getrakteerd op het geroep van een Bosuil in de verte. De eerste uil van deze avond. De Bosuil is de meest voorkomende uilensoort in Europa, dus de verwachting was dat we die vanavond vaker zouden gaan horen. Glibberend van de parkeerplaats af, ging de wandeling vervolgens naar de Karlingerweg. Overdag zijn daar regelmatig bij verschillende nestkasten steenuilen te zien.
Wist u dat?
Bij de Steenuil zie je een ronde kop met grote ogen, die vooraan in de kop geplaatst zijn. De ogen zitten onbeweeglijk vast in de oogkassen. Hierdoor heeft de Steenuil een betrekkelijk klein gezichtsveld. (110˚) Om dit nadeel te compenseren is de Steenuil in staat om zijn kop 270˚ te draaien. Een groot voordeel van de voorin geplaatste ogen is dat de Steenuil met beide ogen naar één punt kan kijken, het zogenaamde binoculair zien. Hierdoor is een Steenuil in staat (net als de mens overigens) om diepte te kunnen schatten, wat belangrijk is om een prooi te kunnen bemachtigen. De Steenuil heeft gele ogen wat aangeeft dat ze overdag goed kunnen zien. Je ziet de Steenuil dan ook overwegend in de ochtend- en avondschemering jagen en als het moet ook overdag. 's Nachts kan een Steenuil ook jagen maar ze zien minder dan een uitgesproken nachtjager; de Kerkuil.
Over de Karlingerweg richting het bos waar we voorbij het hek alweer een uil hoorden roepen. Deze klonk alleen aardig ver weg. Met de telefoon hebben we nog wat geluiden afgespeeld om te zien of de uil daarop wilde reageren, maar deze liet zich daarna niet meer horen.
Van daaruit zijn we verder gewandeld richting de Udensedreef en een stukje het slingerpad op om te luisteren of we daar nog uilen konden ontdekken. Verder langs het begrazingsgebied en het “vierlandenpunt”. Daar namen we de afslag naar de Brobbelbiesweg richting Nistelrode. Een lang stuk kale weg. De lucht was echter kraakhelder, dus we konden een prachtige sterrenhemel bekijken. Een aantal deelnemers had de app Sky View op hun telefoon, waarmee we onder andere sterrenbeelden en planeten konden benoemen. Een aanrader als je wat meer wilt weten over de sterren boven ons!
Bij het beboste stuk aan de Brobbelbiesweg hoorden we opeens twee verschillende uilen roepen. Redelijk dichtbij zat een Bosuil die bleef roepen en zich steeds een stukje verplaatste en later door een paar van ons nog vliegend werd gezien toen zij de weg overvloog. Van deze uil hebben we ook nog het geluid kunnen opnemen. Dankzij het geluid weten we dat dit een vrouwtje was.
Verder weg in het bos hoorden we ook nog een Ransuil roepen. De Ransuil is overdag heel herkenbaar aan de oorpluimen en oranjegele ogen. Deze avond moesten we het doen met alleen het geluid. De uil klonk aardig ver weg nog, dus de hoop was dat we die later op de route beter zouden kunnen horen. Verderop op de Brobbelbiesweg ging het linksaf weer terug naar het Natuurcentrum. Daar klonk het geluid van de Ransuil helaas steeds verder weg.
Om half 12 waren we weer terug op de parkeerplaats bij het Natuurcentrum. Een koude en gezellige, maar geslaagde uilenexcursie!
Corine Hagens