Slechtvalk

De Slechtvalk is zwaar gebouwd en komt zelfs wat plomp over. Hij is echter allesbehalve plomp, want hij staat bekend als één van de beste jagers onder de roofvogels. Het mannetje is duidelijk kleiner dan het vrouwtje. De bovendelen zijn leigrijs en de onderdelen wit met smalle bandering. Wat vooral opvalt bij de Slechtvalk is de witte keel en borst met de zwarte baardstreep. Verder valt hij op door zijn brede, spits toelopende vleugels, die hij in de vlucht meestal licht naar achter gebogen heeft en een duidelijke bocht vertoont. De Slechtvalk is vaak te zien op hoogspanningsmasten.

Biotoop

Steile kliffen aan de kust of in de bergen, maar ook moerassen en hoge gebouwen.

Geluid

Voedsel

De Slechtvalk eet voornamelijk postduiven, kraaiachtigen en Spreeuwen. Hij verrast zijn prooi door er van grote hoogte op te duiken. In deze stootvluchten kan hij een enorme snelheid ontwikkelen. Door het eten van vogels die bessen eten met pesticiden, stapelde het gif zich op in hun weefsels. Hierdoor heeft de Slechtvalk flink te lijden gehad in de jaren zestig en zeventig. Sinds deze middelen verboden zijn gaat het flink wat beter met de Slechtvalk.

Broeden

De Slechtvalk broedt nogal eens in speciaal aangebrachte nestkasten, die vaak bij energiecentrales geplaatst worden (Nijmegen, Geertruidenberg). Ook broedt hij in kraaiennesten of nissen in hoge gebouwen. Sinds 2005 broedt de Slechtvalk ook op KPN-zendtorens, zoals de toren in de Mortel (Gemert). Ook in Veghel op het CHV gebouw broedt er sinds 2010 een Slechtvalk. Op de St. Petruskerk in Uden is sinds 2013 een koppel aanwezig. In de wijde omgeving broeden vrij veel Slechtvalken. Soms broedt de Slechtvalk wel op de grond bijvoorbeeld in de duinen.