Raaf

Zeer grote egaal zwarte vogel, groter nog dan de Buizerd. Er ligt een groenblauwe metaalglans over de smalle, spitse vleugels, vooral in de zon. In de vlucht zijn de sterk gevingerde vleugels iets naar achter gehoekt en de kop wordt vooruit gestoken. Zware, zwarte snavel en donkere poten. Snavel is van boven meer dan de helft met veren bedekt. De staart is wigvormig, een goed veldkenmerk. De keelveren staan soms uit, waardoor het lijkt of hij een baard heeft. Vliegt vaak in paren en heeft een diep stemgeluid. Vroeger werd de Raaf als onheilspellende vogel gezien, omdat hij aas at op galgenvelden en slagvelden. Hierom is hij veel vervolgd, tot bijna uitsterven toe.

Biotoop

Verlaten landschappen zoals uitgestrekte bossen, gebergten en kliffen aan de kust.

Geluid

Het geluid van de Raaf is een diep raspend karrrr-karrrr-karrrr dat hard en ver klinkt. Dit wordt 3-4 keer per seconde herhaald. Als de Raaf de zaken niet meer vertrouwd gaat hij over op de alarmroep die klinkt als krack-krack. In een hoger tempo (4-6 keer per seconde) en een iets hogere toonhoogte.

Voedsel

De Raaf is een alleseter, zoals aas, kleine zoogdieren, kikkers, eieren, insecten en plantaardige kost zoals bessen en zaden.

Broeden

Er wordt al vroeg in het jaar begonnen met broeden, vaak al in februari. Het duurt soms wel vier jaar voor dat een Raaf voor het eerst broedt. Het grote takkennest wordt op een ontoegankelijke rotsrichel gemaakt, of in een boom of hoogspanningsmast. In ons land wordt vaak in grove dennen gebroed. Er worden vier tot zes eieren gelegd, die drie weken bebroed worden. De kuikens worden door beide ouders gevoerd, eerst met insecten, daarna krijgen ze ook stukjes vlees. Na vijf tot zes weken vliegen de jongen uit.

Aantallen in Nederland

Rode Lijst soort. De Raaf is bij ons een standvogel en is op de Veluwe met succes geïntroduceerd. Er broeden 110 tot 145 broedparen in ons land, vooral op de Veluwe en de Utrechtse heuvelrug, maar steeds meer verspreid door heel Nederland.